Een van de grootste paradoxen van onze hedendaagse samenleving schuilt in onze beleving van de tijd. Veel mensen hebben voortdurend het gevoel dat ze te weinig tijd hebben. Te weinig tijd voor hun gezin, voor het werk, voor de moestuin of om te sporten. Nochtans hebben we meer vrije tijd dan ooit tevoren. Waarom botst dat feit dan met ons aanvoelen?
Nuchter bekeken hadden onze voorouders het drukker dan wij.
Uit onderzoek blijkt dat we vandaag minder uren werken dan ooit voorheen. Wij kennen kortere werktijden, betaalde vakanties, weekends en tijdskrediet. Bovendien daalde het aantal uren dat we besteden aan huishoudelijke taken, met dank aan de wasmachine, de droogkast, de vaatwasser, de microgolfoven en allerlei kant-en-klare voedingsmiddelen. We kunnen ook – dankzij de dienstencheques – meer dan ooit een beroep doen op huishoudelijke ondersteuning. Vroeger konden enkel de rijken zich dat veroorloven.
Bij dat alles past een kanttekening. Wanneer het gaat over onze tijdsbesteding, bestaan er aanzienlijke verschillen tussen mannen en vrouwen. Vrouwen besteden nog altijd heel wat meer uren aan huishoudelijke taken en aan de opvoeding van de kinderen. Mannen werken een vergelijkbaar aantal uren extra op de arbeidsmarkt. Mannen hebben wat meer vrije tijd dan vrouwen, terwijl vrouwen iets meer slapen en wat meer tijd uittrekken voor persoonlijke verzorging.
Al bij al groeit de tijdsbesteding van mannen en vrouwen toch steeds meer naar elkaar toe.
En voor beide groepen geldt: we werken minder dan onze voorouders en we hebben meer vrije tijd.
Altijd een deadline
Die feitelijke vaststelling is in strijd met ons gevoel. We hebben immers de indruk dat we permanent van hot naar haar lopen, dat we alles tegelijk moeten doen, dat er altijd een deadline is, dat we onvoldoende tijd hebben voor onszelf.
We wanen ons circusartiesten die tien borden tegelijk op stokjes draaiende moeten houden.
Het gevolg? We voelen ons gestrest en overwerkt. Almaar meer mensen gaan geestelijk of lichamelijk kopje onder en moeten noodgedwongen afhaken. Het aantal burn-outs en depressies beleeft een historische piek.
Het valt niet mee een sluitende verklaring te vinden voor de kloof tussen onze objectieve tijdsbesteding en ons subjectieve tijdsgevoel. Worden we op de arbeidsmarkt uitgeperst door prestatiedruk of leggen we te veel druk op onszelf? Wordt er te veel van ons verwacht of koesteren we zelf te hoge verwachtingen? We hebben allemaal het gevoel dat we moeten uitblinken, terwijl we misschien zouden moeten ijveren voor het recht om gewoon middelmaat te zijn.
Beginnen in ons hoofd
Zelfs de momenten waarop we ons ontspannen, zijn vaak gericht op competitie en prestatie. Gewoon even joggen, tuinieren of kokkerellen volstaat niet meer. We delen onze recordtijden via Facebook of gooien plaatjes van een perfecte moestuin of hoogstaande gerechtjes op Instagram. Wat ontspanning zou moeten zijn, wordt een dwangmatige poging om steeds beter te doen. Overigens, doordat we permanent online zijn, vermengen we zelf alle vormen van tijdsbesteding. Waar eindigt ons werk? Waar begint onze tijd voor gezin of ontspanning? Een klassieke weekindeling, met respect voor de zondagsrust, is nog zo gek niet.
Willen we de tijd opnieuw onder controle krijgen, dan moeten we in ons hoofd beginnen. We kunnen pas echt het gevoel krijgen dat we tijd voor iets hebben, als we er zelf tijd voor maken. Met onverdeelde aandacht.
We hebben momenten nodig die we honderd procent besteden aan ons gezin, aan onze hobby, aan rust of stilte.
Voor wie daar moeite mee heeft alvast dit advies: probeer eens op zondag naar de mis te gaan. Dan heeft u alvast één keer per week een zalig onverstoord uurtje.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.