*Personalia 2023 *Personalia 2022 *Personalia 2021 *Personalia 2020 *Personalia 2019 *Personalia 2018 (in het Frans: klik hier)
Benoemingen
Marie-Françoise BOVEROULLE werd op 10 januari 2024 benoemd tot adjunct van kanunnik Tony Frison, de bisschoppelijke vicaris voor Brussel.
Rebecca CHARLIER-ALSBERGE werd met ingang van 1 januari 2024 benoemd tot bisschoppelijk gedelegeerde voor het vicariaat Waals-Brabant en lid van de bisschopsraad. Alain de MAERE werd benoemd tot adjunct, in het bijzonder verantwoordelijk voor de gewijde ambtsdragers. Hij behoudt zijn opdracht als pastoor van de parochie Ste-Gertrude in Tubeke en als verantwoordelijke priester voor de pastorale eenheid van Tubeke. Zijn andere taken als deken en voorzitter van het Franstalige diocesane seminarie en als hoofd van de opleiding voor het permanente diaconaat blijft hij tot nader order eveneens uitoefenen. Beide benoemingen gelden voor een periode van vijf jaar.
Ontslagen
Mgr. Jean-Luc HUDSYN, hulpbisschop van Mechelen-Brussel en verantwoordelijk voor het vicariaat Waals-Brabant, ging op 31 december 2023 met emeritaat.
Overlijdens
Filip Zutterman is overleden op vrijdag 12 april 2024 te Onze-Lieve-Vrouw-Waver in de leeftijd van 61 jaar. Hij werd op 24 februari 1963 geboren te Brugge, is gehuwd met Lea Verstricht en heeft vier kinderen en negen kleinkinderen.
In 1989 werd Filip benoemd als pastoraal werker in het psychiatrisch centrum Sint-Annendael in Diest. In 1992 werd hij pastoraal werker in het AZ Imelda te Bonheiden, vanaf 2005 ook in WZC “Den Olm” naast het AZ. In die periode was hij eveneens lid van het Bureau Ziekenhuispastoraat van het Vicariaat Vlaams Brabant en Mechelen (2001-2005) en pastoraal medewerker bij Ziekenzorg CM Mechelen (2009-2014). Vanaf 2016 was Filip pastor in WZC “Den Olm”. Filip wou graag zieke en lijdende mensen nabij zijn. Wanneer hij bij hen kwam of ook wanneer hij op vormingsmomenten over zijn werk kwam spreken, had hij vaak zijn fluit bij en opende de muziek alle deuren. Een positieve ervaring met zingen tijdens een kerstviering voor demente ouderen, bracht Filip op het idee om regelmatig met deze mensen te zingen. Ze leefden op. Mettertijd nam hij dit koor, dat de naam “regenboogkoor” had gekregen, mee om ook op verplaatsing een concert te gaan geven. In 2019 werden ze uitgenodigd door paus Franciscus om voor hem in Rome te komen zingen! In 2021 kreeg Filip de diagnose van pancreaskanker. Door de chemokuren kreeg hij serieuze darmproblemen. Het gebrek aan openbare toiletten zorgde ervoor dat zijn sociaal leven ernstig verstoord raakte. Daarom lanceerde hij in 2023, op Wereldtoiletdag, de campagne ‘Vlaanderen op zijn gemak’ om erop te wijzen dat elke mens recht heeft op toegang tot veilig water en sanitair.
De uitvaart zal plaatsvinden op zaterdag 20 april om 10.30 uur in de Onze-Lieve-Vrouw-kerk te Onze-Lieve-Vrouw-Waver. Moge hij thuiskomen in de heerlijkheid van de Heer. Gedenk hem in uw gebed.
Zbigniew Kowal is op woensdag 20 maart 2024 overleden in Elsene op de leeftijd van 64 jaar. Hij werd op 25 september 1959 geboren te Dabrowa Tarnowska (Polen). Hij trad in bij de Priesters van het Heilig Hart van Jezus (SCJ), ook dehonianen genoemd, legde zijn eerste geloften af op 27 september 1981 en werd priester gewijd op 17 juni 1987.
Pater Zbigniew werd als missionaris naar de Democratische Republiek Congo gezonden waar hij bleef tot in 2003. Hij keerde toen naar Europa terug, meer bepaald naar Frankrijk waar hij achtereenvolgens in de bisdommen Parijs, Saint-Denis en Nice werkzaam was. In 2016 kwam hij wonen in de SCJ-gemeenschap in Brussel en kreeg zijn zending van het Aartsbisdom Mechelen-Brussel. In 2016 werd hij medeverantwoordelijke voor de Franstalige pastoraal in de Pastorale Eenheid Brussel-Centrum, dekenaat Brussel-Centrum. In 2017 werd hij in Brussel benoemd als lid van de aalmoezeniersploeg in de Kliniek César De Paepe, in het Universitair Medisch Centrum Sint-Pieter en in het Instituut Bordet. In 2021 werd hij ook benoemd in het Geriatrisch Revalidatiecentrum van het Erasmus-ziekenhuis in Sint-Lambrechts-Woluwe. Zbigniew animeerde graag Maria-bedevaarten voor de meest uiteenlopende groepen. Ook ging hij graag op bezoek bij zieken. Mensen herinneren zich hem als een vredig, sereen en vriendelijk mens. Hij was toegewijd en dienstbaar, ten allen tijde klaar om te helpen.
Theobald Stouten is op dinsdag 5 maart 2024 overleden te Antwerpen op de leeftijd van 102 jaar. Hij werd op 13 januari 1922 geboren te Rekem als oudste in een gezin met 11 kinderen. Hij trad in bij de minderbroeders op 15 september 1941 en werd priester gewijd op 1 februari 1948.
In 1951 werd pater Theobald leraar in het college van de minderbroeders te Heusden, datzelfde jaar nog in het college te Lokeren. In 1953 verhuisde hij naar Mechelen en engageerde hij zich in de sociale werken. Tevens werd hij godsdienstleraar aan de normaalschool van Lier. Van 1962 tot 1977 was hij directeur van de drukkerij te Mechelen, waar hoofdzakelijk franciscaanse tijdschriften werden gedrukt. In 1977 werd hij provinciaal benoemd en bleef dat tot in 1986. In het aartsbisdom was hij zondagsonderpastoor te Zemst, Sint-Martinus, Weerde van 1976 tot 2020. Velen kennen hem als bezoeker van bejaarde en zieke priesters, een taak die hij waarnam van 1986 tot 2013, eerst voor het hele vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen, nadien voor het dekenaat Bierbeek. Hij werd hier zeer om gewaardeerd. Begin februari 2024 verhuisde hij omwille van de nodige verzorging naar het WZC Hollebeek in Antwerpen waar hij overleden is.
Gaston Cogge, priester van het bisdom Antwerpen, overleed op 4 maart 2024 in Brasschaat. Hij werd geboren in Borgerhout op 7 juni 1926 en tot priester gewijd in Mechelen op 16 april 1950. Hij was actief als leraar aan het Klein Seminarie in Hoogstraten van 1950 tot 1986.
Guido Peeters overleed op donderdag 15 februari 2024 te Essen pater op de leeftijd van 86 jaar. Hij werd op 17 december 1937 geboren te Essen. Hij trad in bij de paters Redemptoristen, werd geprofest te Sint-Truiden op 29 augustus 1960 en priester gewijd te Essen op 20 maart 1966.
Na een jaar gestudeerd te hebben in Lyon (Frankrijk) trok Guido als missionaris naar Congo op de missiepost van Songololo (1968-1970). In die twee jaar is hij begonnen met de bouw van een school in Nkenge. Guido stond de bisschop van Matadi bij voor de financiën van het bisdom. In maart 1989 kwam Guido definitief terug naar België. Hij werkte in de prokuur van de Redemptoristen en was er drie jaar rector. Nadien werd hij benoemd als aalmoezenier in de gevangenis Leuven Centraal (1990-2002). Hij woonde in een huis van het klooster om jongeren die vrij kwamen op te vangen. In 2002 werd Guido benoemd in het klooster van de Redemptoristen in Essen en was er overste van 2006 tot 2010. Hij werd tenslotte aalmoezenier in WZC De Bijster, Essen (2010-2017), Sint-Vincentius, Kalmthout (2017-2020) en De Dennen. Guido was een bijzonder intelligent en integer persoon die een gezonde dosis humor bezat. Hij was zeer sociaal en maakte graag tijd voor een gesprek.
Gerben Jan Bruins overleed op woensdag 14 februari 2024 in Leuven op de leeftijd van 63 jaar. Hij werd op 29 juni 1960 geboren te Amsterdam. Hij trad in bij de Augustijnen en werd priester gewijd op 13 februari 1999.
Ger-Jan werd lid van de ploeg in solidium te Heverlee, Onze-Lieve-Vrouw van Troost (2002-2016). Nadien werd hij lid en moderator van de ploegen in solidum te Leuven en te Holsbeek (sinds 2020). Pater Ger-Jan was een gewaarde collega-leerkracht in het Heilig Hartinstituut op de Naamsesteenweg. Voor vele leerlingen was hij een life-coach. Hij werd ervaren als een begeesterend priester, een geestige persoonlijkheid en gewoon een goed mens. Hij huwde collega's en oud-studenten en doopte hun kinderen of kleinkinderen. Ger-Jan was diep vergroeid met de scoutsbeweging in Leuven, tot op verbondsniveau toe. Hij ging elke zomer als aalmoezenier graag mee op kamp, was mee kookouder. Al vijf jaar leidde Ger-Jan als zonepastoor het pastorale leven van de zone Leuven-aan-de-Dijle samen met de verscheidene geloofsgemeenschappen. Met klare stem ging hij voor in menige viering. Zijn homilieën spraken de mensen aan. Hij wist de boodschap zeer goed te vertalen naar de jongere generaties, zeker naar de kinderen. Hij was tevens sterk betrokken op de catechese in die tijd. De dag nadat hij zijn zilveren priesterjubileum had gevierd, overleed pater Ger-Jan geheel onverwacht in zijn slaap.
Jos Van Pelt overleed op woensdag 7 februari 2024 te Leuven op de leeftijd van 75 jaar. Hij werd op 19 februari 1948 geboren te Antwerpen en werd permanent diaken gewijd op 11 november 1987.
Na zijn studies geschiedenis, filosofie en theologie aan de K.U. Leuven gaf Jos enkele jaren les aan het Jan-van-Ruusbroeckollege te Laken. In 1979 kreeg hij de kans om als pastor voltijds mee te werken in het pastoraal team van de Universitaire Parochie te Leuven, aanvankelijk als leek, vanaf 1987 als diaken. Hij volgde in die tijd ook een opleiding psychotherapie. Gedurende 25 jaar maakte hij deel uit van de redactie van het Vlaams-Nederlandse Jezuïeten-tijdschrift voor spiritualiteit ‘De Nieuwe Boodschap/De Heraut’. Als diaken was Jos eerst medewerker van de pastorale ploeg Universitaire parochie te Leuven (1987-1999). Hij coördineerde tevens de dooppastoraal in de parochies van Leuven (1993-2009). Later werd hij meewerkend diaken in de federatie Lubbeek-Glabbeek (2014-2016), nadien in Begijnendijk en Tremelo (2016-2023). Vanaf zijn pensioen in 2009 kreeg Jos zorgen om zijn gezondheid. Hij stelde zich vanaf 2016 beschikbaar voor de opvang van pastores die nood hebben aan psychotherapeutische begeleiding. Jos sprak zelf zijn dankbaarheid uit voor alle kansen die hij had gekregen in het leven: leek-pastor zijn in de universitaire parochie, mensen spiritueel begeleiden, doopsels voorbereiden samen met 12 catechisten, werken aan een Pastorale Zone. Vorig jaar legde hij de laatste hand aan een psalmbewerking "…mij, Jouw vondeling – 150 seculiere psalmen".
Luk Peeters overleed op zaterdag 20 januari 2024 te Kortenberg op de leeftijd van 89 jaar. Hij werd op 3 maart 1934 geboren te Asse en werd priester gewijd op 31 augustus 1958.
Luc werd eerst benoemd als parochievicaris in de parochies Sint-Agatha-Berchem, Sint-Agatha (1958-1963) en Etterbeek, Sint-Antonius van Padua (1963-1970). Vervolgens werd hij verantwoordelijke Nederlandstalige pastoraal te Etterbeek in de parochies Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart en Sint-Gertrudis (1970-1982) en in Sint-Pieters-Woluwe voor de parochies Sint-Aleidis (1982-1986), Onze-Lieve-Vrouw, Stokkel waar hij pastoor was (1982-2009), Sint-Paulus (1990-2009) en Sint-Aleidis (1994-2009). Luk heeft zich een halve eeuw lang ingezet voor zijn parochianen in het Brusselse, voor jong en oud. De Nederlandstalige pastoraal ging hem tot zijn laatste dag zeer ter harte. Hij had een heel sterke band met zijn familie. Sinds zijn pensioen in 2009 heeft hij ook veel kunnen genieten van de rust en stilte in de natuur. Overeenkomstig zijn wens werd zijn lichaam geschonken aan de wetenschap.
Dirk De Vis overleed op dinsdag 16 januari 2024 te Wilsele op de leeftijd van 75 jaar. Hij werd op 10 november 1948 geboren te Opwijk. Hij trad in bij de Missionarissen van het Heilig Hart en werd priester gewijd op 21 juli 1974.
In het Aartsbisdom werd Dirk pastoor te Boortmeerbeek, Heilige Familie, Schiplaken (1993-1998) en was in die periode ook medeverantwoordelijke voor de pastoraal van het dekenaat Haacht (1995-1998). Vervolgens werd hij medeverantwoordelijke Nederlandstalige pastoraal te Brussel in meerdere parochies Sint-Rochus (1999-2012). Hij was er tevens Aalmoezenier van het Instituut Pachéco (2009-2012). Nadien werd Dirk benoemd als meewerkend priester in de federatie Wilsele (2012-2016) en als lid van de ploeg “in solidum” te Holsbeek en Leuven (2017-2023). Dirk was bezieler van het Vluchtelingenhuis en de vzw Recht op Migratie. Hij was enorm graag gezien en was een man van het volk die steeds klaar stond voor een babbel. De voorbije jaren sukkelde hij met zijn gezondheid, hij kreeg ademhalingsproblemen waardoor hij vaak een zuurstofmasker moest dragen.
Renaat Lembrechts, priester van het bisdom Antwerpen, overleed in Antwerpen op 16 januari 2024. Hij werd geboren in Borgerhout op 14 mei 1927 en tot priester gewijd in Mechelen op 20 juli 1952.
Hij was actief als leraar aan het Klein Seminarie in Hoogstraten (1955-1956), als directeur van het Leo XIII-Seminarie van de Belgische Kerkprovincie (1956-1966) en nadien als president van datzelfde Leo XIII-Seminarie (1966-1992). Verder was Renaat ook lector aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte van de Katholieke Universiteit Leuven.
Jos Valvekens overleed op maandag 15 januari 2024 te Rillaar in het WZC Sint-Jozef priester op de leeftijd van 89 jaar. Hij werd op 6 december 1934 geboren te Messelbroek (Scherpenheuvel-Zichem) en werd priester gewijd op 9 juli 1961.
Jos werd eerst benoemd als parochievicaris, achtereenvolgens in Bonheiden, Sint-Martinus, Rijmenam (1961-1964) en in Tielt-Winge, Onze-Lieve-Vrouw, Tielt (1964-1972). Nadien werd hij pastoor in Tielt-Winge, Sint-Martinus, Tielt (1972-1973) en in Mechelen, Sint-Amandus, Heffen (1973-2005). In die periode was hij een tijdlang dekenaal secretaris voor het dekenaat Bekkevoort (1973), aalmoezenier voor het Algemeen Ziekenhuis Sint-Maarten, campus Leopoldstraat, Mechelen (1986-2002), parochievicaris te Mechelen, Sint-Jozef, Battel (2002-2005). Jos was een toegewijde herder die zijn parochianen bezocht en kende bij naam. Na zijn pensioen keerde Jos terug naar Messelbroek en ging wonen in het ouderlijk huis. Van daaruit deed hij dienst in Scherpenheuvel tijdens het bedevaartseizoen, meestal de permanentie op woensdag met de misviering voor de bedevaarders van die dag. Eenvoudig en dienstbaar was hij altijd bereid om te helpen. Het laatste jaar verbleef hij in het WZC waar hij overleed in het bijzijn van de zusters.