Het hart van de Goede Herder
In zijn homilie benadrukte aartsbisschop Luc Terlinden dat een diaken bij uitstek wordt geroepen een teken te zijn van de aanwezigheid van Christus als dienaar onder ons. De aartsbisschop liet daarbij kort zijn licht schijnen op drie kenmerken ervan.
Een eerste kenmerk van de Goede Herder is dat Hij de zijnen kent en de zijnen Hem kennen.
Mgr Terlinden: ‘Hij is nooit ver, maar altijd dicht bij de mensen. Je bent diaken vooral door de nabijheid bij alle mensen, een getuige van 'hoe groot de liefde is die de Vader ons betoond heeft!' in Jezus.
Het is geloven in de waardigheid van elke mens, vriend maar ook vijand.
Dit getuigenis begint met een nederige aanwezigheid dichtbij de mensen. Niet altijd met woorden, maar ook met concrete daden. De eenvoudige aanwezigheid van een aalmoezenier en de banden van broederschap zijn al een teken van Gods liefde.’
Een tweede kenmerk van de Goede Herder is dat zijn schapen zijn stem kennen en naar Hem luisteren. Een diaken is een verkondiger van de Blijde Boodschap; wat tijdens de wijding concreet wordt uitgedrukt door de overhandiging van het Evangelie. ‘Maar’, zo onderstreepte de aartsbisschop, ‘onder de voorwaarde dat de boodschap eerst moet beleefd worden’.
Een derde kenmerk dat de aartsbisschop kort belichtte, is dat de Goede Herder zijn leven geeft.
Mgr Terlinden: ‘We bevinden ons hier in het hart van het paasmysterie, het kruis en de verrijzenis van Jezus Christus. Dit vormt ook het hart van het getuigenis van een diaken. Het diaconaat is geen tijdelijke opdracht, maar een ambt voor het leven. Niet omdat de diaken dit verdient, maar omdat hij het ontvangt door een roeping, een genade van God de Vader.
Levenslange inzet is een teken van navolging van Jezus, die zijn leven geeft voor zijn schapen.
Dit vraagt niet noodzakelijkerwijs om grote daden of zelfs getuigenis tot de marteldood. Gelukkig! Het begint met kleine offers in het dagelijkse leven: daden van luisteren en medeleven, van solidariteit en uitwisseling, van vergeving en verzoening…’
Van beroepsmilitair tot diaken
Hans Van Wichelen is 46 jaar, gehuwd met Gaëlle en vader van Alexander en Maxime. Het gezin woont in Kalmthout. Sinds 1 juli 2021 is hij werkzaam als legeraalmoezenier. Ervoor was Hans beroepsmilitair, tot hij in 2015 de overstap maakte naar het godsdienstonderwijs. Aan het Hoger Instituut Godsdienstwetenschappen in Antwerpen studeerde hij theologie en behaalde hij een extra diploma als godsdienstleerkracht in het middelbaar onderwijs. Hans kende er vijf mooie jaren, maar toen hij vernam dat er een vacature was voor een militair aalmoezenier in de provincie Antwerpen, wakkerde dat zijn eerste liefde opnieuw aan. Na een aantal intakegesprekken en examens keerde hij terug naar Defensie, dit keer als lekenaalmoezenier. Momenteel werkt Hans in diverse militaire eenheden en vanaf nu komt daar ook de pastorale eenheid Heiligen Jacobus en Antonius in Kapellen-Brasschaat bij.
Bekijk hieronder meer foto's, copyright Gerhard Gebauer en Stijn Swinnen (www.stijnswinnen.be).
Meer info over de opleiding tot diaken: klik hier