Op zondag 8 januari 2017 overleed te Anderlecht in Residentie Alay, Britse Soldaatlaan, priester Walter Peeters op de leeftijd van 84 jaar. Hij werd geboren als tweede kind van een kroostrijk gezin op 3 april 1932 te Berchem en werd priester gewijd op 1 september 1957.
Tot aan zijn pensioen in 1997 was hij leraar Germaanse talen aan het Franstalige “Institut Sainte Marie” (Instituut Heilige Maria) te Schaarbeek. Daarna werd hij gedurende vijf jaar rector van de Heilig Hart Basiliek te Koekelberg.
Germaanse talen waren de eerste passie van Walter. Geregeld bracht hij zijn vakantie door op een camping en trok zo doorheen heel Engeland. Twee weken van de zomervakantie waren gereserveerd om een priester in het Zwarte Woud te vervangen. Zijn zelfdiscipline maakte hem tot een gerespecteerd leraar. Zijn lessen waren interessant doordat hij er de actualiteit bij betrok. Om zijn taallessen levendig te maken en de talen levend, heeft hij met eigen handen een taallabo gebouwd, waarbij hij zich ook vaardig toonde in elektronica, schilderen en dies meer.
Een andere passie was muziek. Hij zelf speelde viool. Zijn kennis van muziek evenals zijn verzameling platen en cd’s waren indrukwekkend. Hij organiseerde zelfs recitals met kamermuziek.
Walter voelde zich geweldig aangetrokken door de zee. Hij was graag aalmoezenier van de Haven van Antwerpen geworden. Toen de gelegenheid zich aanbood, kocht hij een kleine catamaran die hij “Via Via” doopte. Samen met heel wat leerlingen, collega’s en vrienden kliefde hij door de wateren van Nederland en stak hij het Kanaal over.
Als pas gepensioneerde, kreeg hij van de kardinaal het bestuur toevertrouwd van een andere “luchthaven”, zoals hij het noemde. Hij werd rector van de Basiliek van Koekelberg. Die 5 jaren waren niet gemakkelijk want hij moest meerdere verantwoordelijkheden opnemen in een op politiek, sociaal en cultureel vlak ingewikkelde omgeving. Hij werkte toen ook samen met Radio Spes.
Heel zijn leven is Walter een ware getuige van zijn geloof geweest. Discreet bezocht hij gevangenissen, met vrienden, collega’s en oud-leerlingen deelde hij belangrijke momenten uit het leven van een christen : doopsels, huwelijken, begrafenissen, met een houding die getuigde van respect, in een oecumenische geest.
Een zin herhaalde hij steeds, ook wanneer zijn gezondheid verslechterde : “Ik heb een prachtig leven gekregen, ik dank God dat ik dit alles heb mogen doen.”
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.