Onze confrater Karel werd geboren in Oevel op 3 mei 1928 als oudste van groot gezin van acht kinderen. Vader was daar koster-organist, moeder zong graag, zodat het geen wonder was dat de kinderen muzikaal begaafd waren. In 1934 kreeg vader een soort promotie en werd hij organist in de kerk van Sint-Dimpna. Daarom verhuisde het gezin naar Geel, waar ze in de schaduw van de kerktoren woonden. In 1940 werd hun huis gebombardeerd, en na wat omzwervingen kwamen ze zelfs een tijdje in de kerk wonen, meer bepaald in de zogeheten ziekenkamers.
Na de oorlog deed Karel zijn secundaire studies in het Sint-Aloysiuscollege en werd daar primus-perpetuus. Hij wilde naar het seminarie van Mechelen gaan, maar werd onmiddellijk doorgestuurd naar het Leo XIII-seminarie in Leuven, waar hij een baccalaureaat behaalde in de Filosofie en een kandidatuur Klassieke Talen.
Hij werd priester gewijd op Beloken Pasen 1953 en benoemd tot onderpastoor in Sint-Lenaarts. Daar was hij vooral begaan met de jeugd. Hij gaf retraites en recollecties. Van die tijd dateren ook enkele kleine brochures van zijn hand over de mis, de biecht en het gebed. In 1964 werd hij godsdienstleraar in het Kardinaal van Roey-instituut in Vorselaar om twee jaar later te verhuizen naar de school van het Heilig Graf in Turnhout. Hij werd daar ook de gewaardeerde rector van de zustergemeenschap.
Na een korte stage bij mgr. Smits, eerste vicaris van het nieuw opgerichte bisdom Antwerpen, werd hij vicaris voor het Onderwijs om daarna te verhuizen naar het bisschopshuis als verantwoordelijke voor de studiedienst. Ondertussen werd hij benoemd tot kanunnik van het kapittel van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. In 1992 werd hij vicaris van de religieuzen. In die functie had hij veel aandacht voor de vorming en de spiritualiteit van de religieuzen. Toen mgr. Raes, vicaris-generaal van het bisdom Antwerpen, de zorg voor de Medewerksters van het apostolaat moest loslaten, nam Karel ook die taak op zich. Heel veel recollecties kleurden toen zijn agenda. Op interdiocesaan vlak werkte hij mee aan het tijdschrift van de Interdiocesane Commissie voor Liturgische Zielzorg, waarin hij geregeld een homilie publiceerde. Daarin kwam zijn studiegeest tot uiting: telkens werden de teksten exegetisch vooraf goed onderzocht. Lang, ook na zijn pensioen, was hij de stipte en ijverige secretaris van de bisschopsraad. Wekelijks kregen wij een verzorgd getypt verslag, want de computer was zijn ding niet. 25 jaar lang was hij ook rector van de zwartzusters-augustinessen van Antwerpen, bij wie hij nog tot de laatste weken voorging in de eucharistie.
De laatste jaren werd hij bewoner van het woon-zorgcentrum Sint-Camillus, waar hij op 3 juli 2016 plotseling overleden is. Hij moge rusten in het grote hart van onze trouwe God.
Rik Aegten
Ere-vicaris-generaal
