Velen werden geraakt door het bericht van Luc zijn overlijden. In een woningbrand gebleven … Het krantenartikel dat ’s anderendaags verscheen, omschreef hem als een goede priester-voorganger met een hart voor de mensen. Dat is de waarheid. Luc had het de laatste jaren echter heel zwaar. Het was moeilijk om letterlijk en figuurlijk nog bij hem binnen te geraken.
Luc was een late roeping. Na zijn opleiding aan het CPRL werd hij priester gewijd op pinkstermaandag 23 mei 1994 in zijn thuisparochie Zevendonk (Turnhout). Daarna studeerde hij nog kerkelijk recht. Luc was onder meer actief als parochievicaris in Wezel (Mol-Balen) en Deurne. Daarnaast was hij verdediger van de huwelijksband in het toenmalige officialaat van ons bisdom (1998-2003), later rechter bij de Interdiocesane Rechtbank van Eerste Instantie (2003-2012), vervolgens godsdienstleerkracht in SITO 5 Antwerpen, pastoraal rusthuiswerker in Stabroek (2011-2018) en parochievicaris in Antwerpen Sint-Willibrordus (sinds 2011).
Hij had een sterke band met Maria. Vele jaren begeleidde Luc in Lourdes mee het jongerenprogramma van de Antwerpse diocesane bedevaart. Hij had werkelijk de vaardigheid om jongeren aan te spreken, te begeleiden en animeren: weliswaar op zijn eigen manier. In Lourdes was hij ook vele jaren actief voor de ‘Bedevaarders van één dag’. Meer dan 20 keer trok hij in augustus met een autobus vanuit Wezel naar Lourdes. Daar leefde hij telkens ten volle. Dat gebeurde ook wanneer hij jaarlijks tijdens de paasvakantie met een bevriend koppel en zijn petekind Senne in Spanje vertoefde. gedurende enkele jaren trok een vriendengroep onder Lucs leiding ook op bedevaart naar de Rue du Bac in Parijs. In Scherpenheuvel bemande hij mee het priesterhuisje. Als jonge priester was Luc eveneens verschillende jaren geestelijk directeur van een jongerengroep van het Marialegioen.
Op zaterdag 19 maart namen wij met velen afscheid van Luc in de Antwerpse Sint-Willibrorduskerk. Wellicht niet toevallig was dat op de feestdag van Sint-Jozef. Luc had immers ook een grote devotie voor de voedstervader van Jezus en bruidegom van Maria. Vaak trok hij als priester naar de Sint-Jozefkapel in Kapellen.
Ikzelf nam namens onze vriendengroep het woord op het einde van de uitvaartliturgie. Daarbij verwees ik naar de woorden van Sint-Paulus in zijn eerste brief aan de Korintïers: “Thans zien wij in een spiegel, onduidelijk, maar dan van aangezicht tot aangezicht. Thans ken ik slechts ten dele, maar dan zal ik ten volle kennen zoals ik zelf gekend ben. Nu echter blijven geloof, hoop en liefde, de grote drie; maar de liefde is de grootste.” (cf. 1 Korintiërs 13, 12-13) Voor ons is er veel onduidelijk. Maar eens vinden wij een antwoord in God, opnieuw verenigd met Luc. Tijdens zijn leven heeft hij geloof, hoop en liefde gedeeld met mensen. Daarom vertrouwen wij erop dat hij nu ten volle deelt in Gods vrede en trouw. Hij mag God nu al aanschouwen van aangezicht tot aangezicht.
Goede vriend Luc, het ga jou goed!
Bart Rombouts
