Rik Logghe ging per 1 november op pensioen, zoals dat heet. Hij is niet langer niveaucoördinator voor het secundair onderwijs. Riks engagement ging ook verder dan het onderwijs. Hij was bij voorbeeld jarenlang voorzitter van de Diocesane Pastorale Raad in het bisdom Brugge en lid van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad.
Ik ga onder een goed gesternte met pensioen, laat Rik Logghe weten.
Ik heb zoveel gekregen, veel meer dan ik gegeven heb.
Ik kan vol dankbaarheid mijn taken loslaten, in goeie verstandhouding met zovele mensen. Ik ervaar mijn loopbaan en opdrachten die ik kreeg als een Godsgeschenk. En dat maakt me dankbaar.
Niet direct zichtbaar of meetbaar
Die loopbaan begon in het Margaretha-Maria-Instituut in Kortemark. Na studies voor onderwijzer in Torhout en later pedagogiek in Leuven gaf Rik er lessen in het studiegebied personenzorg en werd hij graadcoördinator. Zo stond hij onder andere in voor het vak “omgangskunde” binnen de richting groepskeuken. “Daar ben ik echt fier op”, vertelt Rik, “en het gebeurt dat ik oud-leerlingen ontmoet. Die spreken me aan, ook al herken ik hen niet meer. De impact van het lesgeven is niet altijd direct zichtbaar of meetbaar. Dat is eigen aan opvoedingswerk, denk maar aan wat ouders doen. Maar toch is het heel bijzonder, maatschappelijk belangrijk en dankbaar werk.”
Wanneer in 1991 het decreet op inspectie en begeleiding ingang vindt, wordt Rik op diocesaan niveau halftijds schoolbegeleider en halftijds nascholer om het mentoraat voor nieuwe leraren uit te bouwen. “Ik heb echt geluk gehad dat mensen iets in mij gezien hebben.
Ik heb mogen ervaren dat gezien worden in je talenten een belangrijke sleutel is voor de bezieling en gedrevenheid in de job.
Geen uurwerk
“Dat ik geen uurwerk draag, typeert me wellicht”, vertelt Rik Logghe. “Ik heb nooit op een uur gekeken. En dat was een bewuste keuze. Ik heb zoveel meer gekregen dan wat ik zelf deed. Dat is mijn diepste overtuiging. De mens met al zijn gaven en tekortkomingen, kwetsuren staat voor mij boven de structuren en procedures. Ik heb wellicht fouten tegen procedures gemaakt, daar twijfel ik eigenlijk niet aan. Maar ik maakte er zo weinig mogelijk tegen mensen.”
De uitdaging van de katholieke dialoogschool
“Het is belangrijk dat we blijven opkomen voor het bestaansrecht van ons onderwijsnet dat vanuit een geloofsovertuiging is opgebouwd. Dat is vandaag helemaal niet vanzelfsprekend. De vrijheid van onderwijs wordt soms in vraag gesteld. Het project van de katholieke dialoogschool daagt ons hierbij uit. Hoe kan die christelijke visie expliciet gedragen worden, door alle betrokkenen? En hoe kunnen we mensen intrinsiek motiveren voor het christelijke verhaal? We zijn echt op zoek om handen en voeten hieraan te geven.”
En nu?
En dan klinkt de onvermijdelijke vraag: wat ga je nu doen? Rik Logghe somt de typische elementen op: meer tijd voor de kinderen en kleinkinderen, voor mijn partner, meer reizen en genieten van de natuur …. Tezelfdertijd wil ik me als erkend sociaal bemiddelaar blijven inzetten voor conflict-bemiddeling. Nu ik geen vaste job meer heb, zal ik mij nog onafhankelijker kunnen bewegen. Ik zal me vrijwillig engageren voor onderwijs en sociale projecten.
Mensen samenbrengen en een verbindende rol spelen, blijft voor mij belangrijk.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.