Wat is jullie voorgeschiedenis?
Gildas • Ik ben afkomstig uit het noorden van Benin, een land in West-Afrika. Ik heb 2 zussen en 3 broers. Mijn vader stierf 3 jaar geleden. Ik groeide op in een christelijk gezin. Zowel mijn mama als papa waren catechist.
Vanaf mijn 14de studeerde ik aan het Klein Seminarie van Benin. Dat verschilt van een Belgisch Klein Seminarie, aangezien enkel jongens die priester willen worden ernaartoe kunnen. Naast de standaardlessen ligt het accent in de opleiding op het spirituele.
Nadien volgde ik filosofie in Benin, waar ik als seminarist in contact kwam met de paters Augustijnen. Ik las ook een boek van Augustinus dat me diep trof. Aangezien er in Benin geen mannelijke gemeenschap van Augustijnen is, zocht ik een gemeenschap in een ander land. Ik kwam in België terecht, maar na anderhalf jaar bij de Paters Augustijnen voelde ik dat broeder worden niets voor mij zou zijn. Ik heb dan gevraagd om priester te mogen worden in het bisdom Brugge.
Dave • Ik ben afkomstig uit Lauwe en heb 3 broers en 3 zussen. Ook ik groeide op in een christelijk gezin. Tot 18 jaar waren we verplicht om naar de kerk te gaan.
Al mijn broers en zussen zijn misdienaar geweest. Dat was een even grote evidentie als dat de boekentassen van de ene broer naar de andere werden doorgegeven.
Ik heb me geschoold als tuinaanlegger en die job ook 6 jaar uitgeoefend. In 2001 ben ik beginnen werken voor de politie. Ik heb mijn opleiding daarvoor gevolgd in Brussel. In 2013 en 2014 heb ik halftijds gewerkt om de eerste 2 jaar filosofie te kunnen volgen. Vanaf mijn 1ste jaar theologie heb ik volledige loopbaanonderbreking genomen. Dat is nu onlangs afgelopen. Mijn politiewerk zit er definitief op.
Was er een moment dat jullie aanspoorde om de priesteropleiding te volgen?
Gildas • Toen ik 7 was ontmoette ik de bisschop van Benin. Hij liet een diepe indruk op me na door zijn imposante kledij, waardoor ik bisschop wou worden. Ik besefte op dat moment niet wat bisschop worden betekende.
Later in de catechese leerde ik de figuur van Jezus kennen. Ik noemde Hem mijn vriend.
Tijdens de omhaling schonk ik geld aan Jezus. De vriendschapsband met Jezus groeide verder en op mijn 14de koos ik al voor het priesterschap. Ik wist nog niet goed wat het inhield, maar voelde al dat ik mij wou inzetten voor de Kerk en voor Jezus.
Dave • Na mijn 18de ben ik naar de kerk blijven gaan. Voor mij was de viering een uurtje rust en stilte in de drukte van het leven. Een bevriend priester van ons gezin gaf me een kaartje waarop informatie stond over het priesterschap. Ik heb het kaartje met mijn gegevens verstuurd naar bisdom Brugge, maar onderweg moet er iets misgelopen zijn. Ik heb er nooit reactie op gekregen. Dus ben ik beginnen werken, maar het sluimerde in mij. Toen mijn vader stierf in 2010 besefte ik dat er meer is dan het aardse leven. Ik wou iets doen met mijn geloof. Ik sprak erover met de parochiepriester die mij toonde wat het priesterschap inhield. De definitieve keuze kwam er tijdens het vormsel van mijn oudste nichtje.
Ik vond het trouwens heel inspirerend wat mijn toenmalige baas van tuinaanleg schreef toen hij te weten kwam dat ik voor de priesteropleiding koos:
Je hebt eerst gezorgd voor de tuin van de Heer, daarna voor de veiligheid van de Heer zijn volk en nu begeleid je het volk naar de beloofde hemel.
Wat nemen jullie mee uit je stagejaar?
Gildas • Ik volgde mijn stagejaar in Kortrijk, in AZ Groeninge en in de Pastorale Eenheid Onze-Lieve-Vrouw Groeninge. Ik heb veel geleerd van de manier waarop je met mensen in rouw omgaat. Het is belangrijk om je open te stellen en te luisteren naar hun verdriet. Als er vragen komen zoals waarom ze lijden, hoef je geen pasklare antwoorden te hebben. Ik wou altijd kunnen antwoorden, maar zelf zoek ik ook mijn weg.
Dave • Ik liep stage in de Pastorale Eenheid Sint-Jakob in Tielt. Ik heb er mijn mensenkennis bijgeschaafd. Wat ik vooral onthoud zijn tips over zelfzorg. Durven tijd te nemen voor jezelf. De vrijdagavond probeer ik steeds mijn werk voor de weekendvieringen af te hebben. Er moet tijd vrij blijven in het weekend om in te spelen op onvoorziene omstandigheden.
Hoe kijken jullie uit naar je diakenwijding?
Gildas • Ik verlang er al zo lang naar. Ik kan niet wachten tot ik de taken van diaken mag uitvoeren. Het wordt tijd dat ik officieel ten dienste mag staan van alle mensen.
Dave • Ook ik ben bereid om de stap te zetten en mij te laten leiden, want het voelt goed aan. Als ik het visueel mag voorstellen: 18 oktober is een deur die we binnenstappen. Geen klapdeur, waar je eens binnen en eens buiten stapt. Er is een weloverwogen keuze aan vooraf gegaan.
Waarvoor willen jullie je later inzetten?
Gildas • Ik wil graag op een parochie werken. Je kunt er je inzetten voor zieken- en jongerenpastoraal,… Ik wil kunnen delen in het leven en het geloof van de parochianen.
Dave • De bisschop mag me inzetten waar nodig. Zolang ik maar onder de mensen ben, want een herder moet ruiken naar zijn schapen.
De diakenwijding van Gildas en Dave vindt plaats op vrijdag 18 oktober om 18 uur in de Sint-Salvatorskathedraal in Brugge.