Naar huis met vragen
Luc Boudens is diaken en verbindt de pastoraal in het ziekenhuis met de parochies in het decanaat Oostende. Hij getuigt vanuit zijn jarenlange ervaring als ziekenhuispastor in het AZ Sint-Jan in Brugge.
“Door de steeds strenger wordende wet op de privacy komen we amper nog te weten wanneer mensen uit onze omgeving in het ziekenhuis worden opgenomen. Patiënten worden sneller naar huis gestuurd na een ingreep. Of ondergaan enkele onderzoeken en krijgen hierbij slecht nieuws te horen. Dan krijg je veel te verwerken, lichamelijk én emotioneel. In het ziekenhuis word je goed omringd door het personeel en – op vraag - door de ziekenhuispastor of moreel consulent. Maar eenmaal terug thuis, merk je dat niet alles gaat zoals voorheen. Of je nu geconfronteerd werd met een zware diagnose of een lange, moeilijke revalidatie voor de boeg hebt, je komt thuis met veel vragen.
“Zal ik alles nog wel kunnen? Zal het nog worden zoals voorheen?” Maar ook diepere levensvragen komen naar boven: “Waarom overkomt dit mij?”
Ontstaan van het project
“Vanuit deze noodzaak zijn we vanuit de dienst Caritas van het bisdom Brugge in de regio Oostende gestart met een initiatief ‘Een bezoek thuis na een ziekenhuisopname’. Veel mensen hebben op zo’n moment nood aan een bezoek van iemand die gewoon luistert, helpt waar nodig om contact te leggen met anderen en waarmee je kan praten over levensvragen en zingeving”, aldus de diaken. "Er werd een werkgroep opgericht waarin ook vertegenwoordigers zaten van het AZ Damiaan, het Henri Serruysziekenhuis en Samana."
Interlevensbeschouwelijk
“Het werd ons al snel duidelijk dat we in dit project ook andere levensbeschouwingen konden betrekken. In Oostende zijn er al jaren goede interreligieuze contacten tussen katholieken, protestanten, anglicanen en orthodoxen. Dit vormde een goede basis om dit pastoraal initiatief uit te breiden. Naast deze religieuze gemeenschappen sprongen ook de vrijzinnig humanistische en de moslimgemeenschap mee op de kar van dit project."
Dominee Andries Boekhout beaamt dit. “Onze protestantse gemeenschap in Oostende is vrij klein: wanneer iemand ernstig ziek is, komt ons dat wel snel ter ore. Maar het leek ons toch zinvol om mee in te stappen in dit pastoraal initiatief. Tijdens de voorbereidende bijeenkomsten met de contactpersonen uit de verschillende gemeenschappen merkte je dat, door samen te werken rond de gemeenschappelijke doelstelling, nl. de optimale zorg voor de zieke, de verbondenheid groeide over de verschillende levensbeschouwingen heen.
Levensvragen spelen tenslotte in álle hoofden, of je nu gelovig bent of niet.