Zoeken om dichterbij te komen
Voor Piet begint kunst waar de natuur eindigt. Hyperrealistische kunst kan vandaag gemakkelijk machinaal geproduceerd worden, denk maar aan het projecteren van foto’s en het nadien overkalkeren op de drager of het recentere 3D-printen. Zulke kunstwerken die de natuur tot in het kleinste detail precies weergeven, raken echter niet. Wanneer de spirituele dimensie erbij komt kijken, dan spreken we over kunst.
Piet zoekt naar een andere dimensie in zijn kunst. Hij vertelt dat de fysica bewezen heeft dat deeltjes die lichtjaren van elkaar liggen elkaar toch instant kunnen beïnvloeden. Ieder deeltje van onze realiteit bevat dus eigenlijk een deel van het grotere geheel. Dat grotere geheel is onzichtbaar, maar vervult met gemak de enorme ruimte tussen de deeltjes die ons en onze omgeving opmaken.
Door zich iedere dag te verdiepen in de spiritualiteit, hoopt Piet in zijn kunst ook iets van die onzichtbare dimensie weer te geven. Zo komt hij dichter bij zijn werk, zo maakt hij een inwendige reis die hem helpt zijn onrust uit te drukken in wat hij schept. Het is onzekerheid die hem voortdrijft en de vraag waarom die er is, die hem daarmee niet laat ophouden.
Ik heb twee jury’s voor mijn werk: mijn vrouw Herlinde en mezelf. Wanneer ik zelf tevreden ben van een nieuw werk, dan toon ik het haar. Soms zegt ze drie keer ‘oh’, met toenemende bewondering, dan weet ik dat het goed is. Soms zegt ze niets en dan zie ik dat ze het ook maar niets vindt, op dat moment weet ik dat ik zelf ook niet meer tevreden ben. Dan ga ik verder op zoek.
Met ruimte voor vragen en een bezoek aan de tentoonstelling in het Grootseminarie, die speciaal voor Lunch met Punch enkele dagen werd verlengd, werd de lezing afgesloten. Volgende keer, op dinsdag 12 oktober, komt Sofie Vantomme, directeur Penitentiair Centrum, langs. Inschrijven is niet verplicht, betalen voor de lunch (7 euro) gebeurt ter plaatse in het Grootseminarie. Meer info via tenduinen@grootseminarie.be.