Goede vrienden in het bisdom Brugge,
Wat voor een warm welkom is mij te beurt gevallen! Dank u wel voor uw talrijke aanwezigheid op 4 december bij de wijding. Dank u voor uw gebed en voor de blijken van waardering die ik via mail en post mocht ontvangen. Uw vriendelijkheid heeft mij diep geraakt. U kan er van op aan dat ik mijn beste krachten zal geven voor ons bisdom. Daarin voel ik me trouwens niet alleen. Zovele mannen en vrouwen, priesters en diakens, pastorale werkers en parochie-assistenten, religieuzen en catechisten, godsdienstleraars en nog zoveel anderen zetten zich in voor de Kerk. Ik ben hen allen dankbaar. Een bijzondere dank wil ik uitspreken aan de vorige Bisschopsraad, en speciaal aan diocesane administrator Koen Vanhoutte, voor de zorg die ze het voorbije jaar droegen voor ons bisdom. Ze hebben hard gewerkt in vaak moeilijke omstandigheden.
Goede vrienden, bij de start van mijn opdracht als bisschop wil ik u kennis laten maken met wie mij vanaf nieuwjaar zullen bijstaan in de nieuwe Diocesane Beleidsploeg in het bisschopshuis. Mannen en vrouwen, leken, priesters en diakens dragen daarin samen de verantwoordelijkheid en hebben dezelfde naam van bisschoppelijk gedelegeerde. Ik som ze graag even op:
- Mevrouw An Quaghebeur uit Torhout, tot nu toe directeur van het Vrij Land- en Tuinbouwinstituut te Torhout, wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor onderwijs.
- Diaken Jan Steel uit Oostende, tot nu toe zorgdirecteur in het Psychiatrisch Centrum Caritas te Melle, wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor caritas en diaconie.
- Priester Koen Vanhoutte uit Brugge wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor de parochies.
- Mevrouw Nathalie Verstraete uit Aarsele, tot nu toe lerares in het Sint-Jozefsinstituut te Tielt, wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor jeugd- en roepingenpastoraal.
- Priester Antoon Vansteeland uit Brugge wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor de religieuzen.
- De heer Piet Raes uit Kortrijk, tot nu toe coördinator van CCV in Gent, wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor vorming, catechese en gezinspastoraal.
- Priester Stefaan Franco uit Brugge blijft professor aan het Grootseminarie en wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor liturgie, sacramenten en de diakenopleiding.
- Mevrouw Inge Cordemans uit Brugge wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor de communicatie.
- De heer Bart Vercauteren uit Brugge wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor kerkfabrieken, erfgoed, personeel en contacten met de overheid.
- Priester Pierre Breyne uit Brugge wordt bisschoppelijk gedelegeerde voor patrimonium en financiën.
- De heer Joris Maesen uit Ledegem blijft kanselier en wordt privé-secretaris van de bisschop.
In de zorg voor de gezamenlijke pastoraal voor ons bisdom word ik bijgestaan door twee vicarissen-generaal, namelijk de priesters Koen Vanhoutte en Pierre Breyne. Met de heren Bart Vergote en Peter Rossel en met mevrouw Doenja Van Belleghem werd de samenwerking stopgezet.
Nieuwe pastorale dynamiek
Vrienden, nog belangrijker dan het voorgaande lijkt mij de richting voor de nieuwe Diocesane Beleidsploeg en de Kerk in ons bisdom. Hier raak ik aan wat ons als Kerk te doen staat in deze tijd.
Verwacht geen concrete pastorale beleidsopties. Daarvoor is het te vroeg.
Wat ik nu met u wil delen, is een bekommernis voor een nieuwe pastorale dynamiek in ons bisdom.
Ik vertrek hiervoor bij paus Franciscus. Als een refrein klinkt het bij hem: De Kerk is er alleen om de menslievendheid van God bekend te maken. Hij wil terecht dat we ons als Kerk openstellen voor wat mensen ter harte gaat, voor hun vreugden en hoop, voor hun verdriet en angst. De mondialisering blijft niet zonder gevolgen: migratiestromen, onzekerheid op economisch vlak, turbulente politieke ontwikkelingen, de ecologische uitdaging. Wij zijn Kerk te midden van al die veranderingen.
Oog voor onze omgeving
Er zijn in ons bisdom mensen aangekomen, op zoek naar een beter leven. Er zijn in ons bisdom mensen die wachten op iemand die hun eenzaamheid doorbreekt en een woord van waardering en bemoediging spreekt. Er zijn in ons bisdom jongeren die recht hebben op leraars en opvoeders die hun innerlijke kracht aanspreken. Er zijn mensen, thuis, in een ziekenhuis of een woonzorgcentrum, die uitzien naar iemand met wie ze, al is het maar voor even, hun leven kunnen delen.
Er zijn in ons bisdom teveel mensen die in armoede moeten leven en die bang zijn dat ze hun kinderen geen mooie toekomst zullen kunnen schenken. Al die mensen zijn erg kostbaar in Jezus’ ogen.
Toen twee blinden langs de weg om Jezus’ medelijden smeekten, antwoordde Hij heel attent: Wat wilt u dat Ik voor u doe? (Mt 20, 32) Laten we die dienende aandacht tot het waarmerk van ons geloof maken. En laten we daarbij onszelf niet te ernstig nemen. God vraagt niet dat we meer doen dan we kunnen. Trouwens, Jezus heeft zich evenmin over elke nood gebogen. Maar als Hij een woord tot iemand sprak of een gebaar van genegenheid stelde, dan richtte Hij mensen op. Welnu, willen we met de Kerk in ons bisdom eerst en vooral een teken zijn van Jezus’ interesse in de mens?
Kunnen we, zoals Jezus, de taal van eenvoudige, geduldige goedheid spreken?
Oog voor onze binnenkant
Een broederlijk hart, een echt goed broederlijk hart dat de taal van het evangelie spreekt, kan slechts een bekeerd hart zijn. Zelfs in een wereld vol goede mensen zal de goedheid van een hart dat bekeerd is tot Christus, verschillen van andere vormen van goedheid. Als Christus met zijn mateloze goedheid in ons woont, worden we ten diepste eenvoudige en zachtmoedige mensen, vrouwen en mannen met een hart dat geraakt werd door Jezus. Niet het minst in onze omgang met elkaar.
Om in de wereld een waarachtig teken te stellen, moeten wij christenen eerst zelf dat teken worden. Dan worden we voor de wereld herkenbaar aan de zorg die we voor elkaar dragen. Dat vergt eensgezindheid en broederlijkheid tegenover elkaar. Ik weet dat dit niet vanzelfsprekend is. Hoe zou het ook? Wij, christenen, zijn mensen zoals iedereen. We zijn niet immuun voor angst en bitterheid.
Het geloof maakt van ons geen supermensen.
Oog voor elkaar
Maar het geloof schenkt wel eenvoud en zachtmoedigheid aan hen die zich naar God keren. Laten we geduldig zijn met elkaar. Dan wordt het goed en heerlijk, om als broeders en zusters eendrachtig samen te wonen. (Psalm 133,1)
Vrienden, de Kerk in ons bisdom is er niet voor zichzelf.
Ze is er omwille van Zijn naam en Gods naam luidt: Ik zal er zijn voor u. (Exodus 3,14) Welnu, laat ons een klein teken zijn van Gods barmhartigheid. Dat besef ontspant en voorkomt ook dat we ons blindstaren op binnenkerkelijke zorgen. Natuurlijk pogen we de noodzakelijke veranderingen goed te beheren en de structuren bedachtzaam aan te passen. Maar dat alles is slechts een middel en geen doel.
Ik droom ervan dat we de komende jaren samen ontdekken dat wij als Kerk een gemeenschap zijn, een levende eenheid.
Wij zijn geen verzameling van individuele gelovigen. We zijn broeders en zusters van elkaar. Omdat we het geloof in God met elkaar delen. Omdat we samenkomen op de dag van de Heer. Omdat we ons daar stilaan laten veranderen. Zo wordt de Kerk in ons bisdom een thuis voor iedereen: meer op de wereld betrokken, helemaal van Christus, open en bescheiden en daardoor sterker en echter. Alleen zo kan wie met ons in contact komt, ervaren wie hij of zij is in Gods ogen: oneindig kostbaar.
In deze geest, goede vrienden, neem ik met vertrouwen op u en op onze Heer mijn taak op. Ik dank alle mannen en vrouwen die me willen bijstaan om de Kerk in ons bisdom te dragen. En ik ben erkentelijk tegenover iedereen, die op zovele manieren een teken is van Gods liefde. Laat het me met Paulus zeggen: Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, telkens wanneer ik voor u allen bid. Dat doe ik vol vreugde, omdat u vanaf de eerste dag tot nu toe hebt bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie. (Aan de christenen te Filippi, 1,3-5)
+ Lode Aerts
Bisschop van Brugge