Deze algemene overste van de congregatie van de Zusters van de Bermhertigheid Jesu legde al een rijk parcours af. Na haar studies Latijn-Wiskunde behaalde ze een licentie in de godsdienstwetenschappen, een licentie in de medisch-sociale wetenschappen en ziekenhuisbeleid en een European Master in Bio-ethics. Ze was ondermeer werkzaam als pastor in het Psychiatrisch ziekenhuis Heilig Hart en in het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper. Zij was ook ethicus in de psychiatrische voorzieningen van de vzw Gezondheidszorg 'Bermhertigheid Jesu' in Brugge en Ieper waarvan zij momenteel voorzitter is. Sinds 2017 is zuster Mieke ook visitator van de diocesane congregaties van vrouwelijke religieuzen in het bisdom Brugge.
Zuster Mieke Kerckhof, hoe kijk je tegen deze nieuwe uitdaging aan?
Ik ga dankbaar, met enthousiasme en vertrouwen op deze vraag in. Het is een mooie uitdaging om samen met velen, waaronder de Diocesane raad en het Vicariaal team, te zoeken hoe we de kern van het religieus leven vandaag en naar de toekomst toe in de diepte en de breedte verder kunnen beleven.
Ik zie er ook naar uit om in overleg met alle leden van de beleidsploeg en in samenspraak met vele andere betrokkenen, verder mee vorm te geven aan een kerk- en geloofsgemeenschap die op een eigentijdse wijze zoekt naar verdieping en verbinding.
Waar haal jij je inspiratie?
Loop, Ik zal je dragen
Dit woord van Augustinus is voor mij heel inspirerend. Het bemoedigt mij. In het engagement dat ik aanga, sta ik niet alleen. Ik voel mij gedragen door God die mij “in goede en kwade dagen” nabij blijft, door zijn Geest die mij inspireert, door mijn ja-woord als zuster dat ik als antwoord op zijn Liefde heb gegeven en graag blijf geven.
Ik voel mij gedragen door de mensen die mij omringen en die ik ook in vele samenwerkingsverbanden en andere omgevingen mag ontmoeten. Ontmoetingen doen mij leven en geven mij energie. Van omgaan met mensen word ik gelukkig.
Marc Steen (°1959)
Deze doctor in de theologie en licentiaat in de filosofie werd in 1984 in Roeselare tot priester gewijd. Hij werd directeur van het Leo XIII seminarie in Leuven. Nadien gaf hij jaren les aan het Grootseminarie in Brugge en was er directeur van de afdeling Theologie. Daarna trok hij opnieuw naar Leuven. In de universiteitsstad was Marc Steen docent aan de faculteit Theologie en Religiewetenschappen KU Leuven, pastoor van de Universitaire Parochie KU Leuven, vormingsverantwoordelijke en later president in de priesteropleiding op het Johannes XXIII-seminarie. Vandaag is hij president van het Heilige Geestcollege en het Leo XIII-seminarie en professor aan de faculteit Theologie en Religiewetenschappen.
Marc Steen, hoe kijk je tegen deze nieuwe uitdaging aan?
Voor mezelf is deze nieuwe taak alvast een groot avontuur. Bijna twintig jaar heb ik met hart en ziel in Leuven mogen leven en werken tussen en met studenten. Ik voelde me er als een vis in het water. De nieuwe opdracht zal dus een aanpassing vergen. Toch kijk ik met vertrouwen die taak tegemoet.
Ik zie ernaar uit de nieuwe collega’s en medewerkers te ontmoeten met wie we samen zullen overleggen en zoeken hoe we vandaag en in de toekomst de parochiepastoraal concreet vorm kunnen geven.
Ik denk dat het belangrijk zal zijn om pastoraal vrijgestelden en ook de vele vrijwilligers te steunen in deze omvormingsfase waarin de parochies en onze hele kerkgemeenschap zit. Onze situatie is brozer en kwetsbaarder geworden, maar daarom niet minder boeiend. Loslaten om wat er niet meer is of niet meer mogelijk is, is moeilijk en zelfs pijnlijk, maar er kunnen ook nieuwe dingen ontluiken en groeien. Ik redigeerde een paar jaar geleden in Leuven een boek onder de titel ‘Parochie… waarheen?’: het zal er nu op aankomen om die vraag in de praktijk met velen te helpen beantwoorden.
Waar haal jij je inspiratie?
Er zijn veel bronnen die me inspireren als christen en als priester. Een belangrijke bron is voor mij een dagelijks meditatiemoment met het evangelie van de dag. Bidden dus vanuit het Woord van God. Als proost van de studentenkring van de Vlaamse theologiestudenten in Leuven merkte ik hoe de studenten houden van een contemplatieve dialoog. Het Woord van God is krachtig en vernieuwend, ook nu, als we er ons voor openstellen.
Zelf word ik ook sterk geïnspireerd door het geloof en de inzet van anderen.
Van een boek van spiritualiteit kan ik ook echt genieten. Zo ligt nu op mijn nachtkastje momenteel een publicatie met de Dagboeknotities van Phil Bosmans. Ook je samen met anderen mogen inzetten voor de opbouw van een gemeenschap geeft me veel energie.