De inspiratiedag voor catechisten was goed gevuld: tal van werkwinkels, belevingsactiviteiten, samen bidden en een gemeenschappelijk slot. Piet Raes, bisschopppelijk gedelegeerde voor catechese, dankte de catechisten uitdrukkelijk. En hij schetste enkele perspectieven voor de verkondiging. We laten hem aan het woord.
Goed nieuws!
De eerste opdracht van de Kerk is de verkondiging of de evangelisatie. Evangelisatie betekent letterlijk ‘het publiek (openbaar en kenbaar) maken van het goede nieuws dat het evangelie is’. Het gaat dus in de verkondiging of de catechese over het evangelie, en niet over de Kerk. We geven geen catechese omdat we op zoek zijn naar nieuwe leden of omdat we wat willen doen aan de lage waarderingscijfers van de Kerk.
Het goede nieuws dat wij als catechisten te vertellen hebben, is niet dat wij (als Kerk) bestaan voor God, maar dat God bestaat voor elke mens.
Kostbaar
Dat is de kern. Het is ook de leuze van onze bisschop: kostbaar in Gods ogen. Evangeliseren wil niet zeggen dat we kinderen, jongeren of volwassenen moeten overtuigen van de waarheid van het evangelie. Ja, het evangelie is een groot geschenk. Maar het is dat niet zoals een pakje onder de kerstboom. Het geloof is niet ‘iets’ dat overgaat van de een (ouder, catecheet) naar de ander (kind, catechisant) omdat de een dat wil en de ander het graag krijgt. Anders dan met kerstmis zijn er in onze cultuur veel mensen die het geschenk niet aannemen. Dat is soms ontgoochelend, maar het mag ons niet ontmoedigen. Eigenlijk mag het ons zelfs niet verbazen. Het was al zo in de tijd van Jezus.
Het is trouwens niet zo dat wij, catechisten, ‘het’ (geloof) hebben en de mensen die we in de catechese ontmoeten, (nog) niet. Dat wij de ‘haves’ zijn en zij de ‘havenots’.
De kinderen, jongeren en volwassenen die we in de catechese ontmoeten, zijn geen lege vaten die wij moeten vullen.
Ik zie de catechese eerder zoals wijlen kardinaal Martini van Milaan: er is een Bron van Leven in het leven van elke mens. Onze opdracht als catechist is de stenen wegnemen die verhinderen dat de Bron stroomt. Anders gezegd, God is allang aan het werk als wij als catechist op het toneel verschijnen (en Hij zal zijn werk voortzetten als wij ons steentje hebben bijgedragen). Dat lucht op! Onze taak is mensen helpen ontdekken dat er (eeuwig) Leven in hen schuilt, in overvloed zelfs (Joh 10, 10), en dat het in hen al begonnen is.
Een levend bewijs
En hoe maak je kinderen, jongeren en volwassenen bewust van het Leven dat in hen is? Door zelf een levend bewijs te zijn! We kunnen de Bron in een ander niet vrijmaken als de Bron in ons eigen leven opgedroogd is. Of met een beeld van de Geest: je kunt de kolen die smeulen in het hart van de anderen niet aanwakkeren als de Geest van God – ‘Adem van vuur’ (ZJ 448) zegt het lied van Zingt Jubilate – niet in jou is! Vóór de vraag hoe we de kinderen het Onzevader kunnen leren, komt de vraag of het Onzevader in ons leeft en of we daarvan durven getuigen!
Via deze link vind je het materiaal dat op deze dag werd aangeboden.
Op de Facebookpagina van CCV in het bisdom Brugge is er een fotoreportage.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.