Namasté – Wees Gegroet
De overste van zusters zou het onderwerp worden van de foto. Er was geen tijd meer om haar zondagse kledij aan te trekken, met een doordeweekse eenvoud zou ze met gevouwen handen model staan voor de foto, in de kapel van het klooster. De kapel hoort bij de identiteit van de zusters en benadrukt dat hun hart toegewijd is aan de Heer, een idee van Norbert.
De gevouwen handen van de zuster hebben een dubbele oorsprong; natuurlijk is er de verbinding met de verering van Maria: het Weesgegroet wordt met gevouwen handen gebeden. Verder is er echter ook nog de oostelijke namasté-groet die op dezelfde manier wordt gebracht, met gevouwen handen en vaak met een lichte buiging van het hoofd. De woorden links op de foto zijn zo ongetwijfeld een begroeting:
Namasté
Wees gegroet
We mochten de laatste maanden geen handen geven bij een begroeting en daar voelden we ons vaak onwennig bij. De oude oosterse namastégroet is slechts één van de vele alternatieve begroetingen die nu in zwang zijn. Toch is er iets bijzonders, iets heiligs zelfs, aan de eenvoudige gevouwen handen. Dat bijzondere zit hem in de betekenis die het gebaar met zich meedraagt, het is een erkenning van het diepste innerlijk van de ander, vanuit het diepste binnenste van de begroeter zelf.
Een universele groet
Net als de mensen in het Oosten zijn wij er als Christenen van overtuigd dat in iedere mens iets heiligs zit, iets wat absoluut te respecteren valt. We voelen het wanneer we naar een begrafenis gaan, ongeacht wie de overledene is, we ervaren een diep gevoel van menselijk respect bij de laatste groet. Het komt als vanzelf van diep uit ons binnenste.
Het kunstwerk richt zicht met de afgebeelde begroeting tot al wie zorg vraagt, maar ook aan al wie zorgt draagt. Daarom staan er ook de woorden:
U die zorg vraagt
U die zorg draagt
De crisis heeft ons doen botsen op onze grenzen: verdriet, angst, dood, pijn en eenzaamheid. De zusters verloren zelf twee leden van hun gemeenschap en een van hun zorginstellingen, Westervier, werd bijzonder hard getroffen. Toch mogen we niet uit het oog brengen dat er ook veel mooie dingen naar boven zijn gekomen. Het kunstwerk drukt hoop uit en brengt hulde aan al dat mooie dat wij mensen hebben kunnen doen in deze moeilijk omstandigheden. Patrick schetst het treffend:
Corona heeft onbewust een laboratorium geschapen voor de zeven werken van barmhartigheid.
Het kunstwerk werd op het patroonsfeest van 15 september onthuld en is te bezichtigen in de tuin van de assistentiewoningen Ter Molen in de Pensionaatstraat in Ruiselede. |