Vasten is verbinden
Vasten is onder andere de tijd om mij te verbinden met de lijdende Christus die mij vandaag tegemoet komt in de lijdende mens in onze wereld. De bezinning op de kruisweg van Jezus is de bezinning op de weg die vandaag door zoveel kruisdragers gegaan wordt. De lijdende Christus ontmoet je vandaag in de dakloze van Brussel, in de ondervoede kinderen in Afrika, de vluchtelingen in Calais en Zeebrugge, in Lampedusa, in de vereenzaamde appartementsbewoner, in de zieke zonder toekomst ... Daar hoor je zijn appèl: Ik heb honger. ik heb dorst, ik ben naakt, dakloos, ik ben vluchteling en sans papiers, illegaal…
Hoe antwoord jij?
Op dit appel kan je drie verschillende antwoorden geven:
- Ik heb honger: Ik niet. God zij dank ben ik in een ander midden geboren, heb ik meer geluk… Of: ik heb ervoor gewerkt, ik heb dus recht om het goed te hebben…
- Je kan ook zeggen: ik wil daar iets voor doen, ik doe een gift, doe mee aan een actie van Broederlijk Delen, of ik probeer mij te informeren…
- Je kan ook zeggen: ik ook. Ik heb ook mijn honger, ik heb ook mijn pijn, mijn gekwetstheid, mijn gevangen zijn. Ik kan proberen mij in te voelen wat dat voor jou moet zijn: honger hebben, aan je lot overgelaten zijn, niet meetellen…
Lotgenoten
Het is niet genoeg om iets te doen, het is niet genoeg om kennis te hebben van onrechtsituaties. Het is belangrijk om mij ook gevoelsmatig met slachtoffers te verbinden. Je kan je maar verbinden als we zelf in onze eigen honger gaan staan, in onze kwetsbaarheid en onze pijn. Dan kunnen we zeggen: ik ben niet beter dan jij. Dan worden wij lotgenoten onder het kruis.
Meer lezen?
Carlos Desoete, In zijn Naam, Halewijn, 2015.
Het getuigenis van zr. Caritas Van Houdt verschijnt in het aprilnummer van Kerk·in·zicht.