Aanvullend op het artikel in Kerk·in·zicht oktober, schreef Hubert Sanders ook over de band tussen kunst en religie in coronatijd.
Religieuze kunst met aandacht voor corona kon ik niet vinden, maar humor blijft wel een eigentijdse wijze om de crisis te relativeren. Talloos zijn de grappige filmpjes die op het internet te vinden zijn. Een schitterend voorbeeld uit de kunst is de persiflage op Het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci: Christus zit alleen als het ware in quarantaine aan tafel met het brood en de beker wijn. De Apostelen participeren virtueel aan de zoomsessie die Christus organiseert. Illustreert dit de eenzaamheid van Christus in de laatste uren voor de kruisdood? Of zijn wij de Apostelen die als afstandelijke voyeurs de eucharistie ervaren?
Een ander voorbeeld is een herwerking van De creatie van Adam van Michelangelo uit het fresco van de Sixtijnse kapel.
Gewone social distancing tussen God en de mens? Is de afstand tussen religie en de mens door het virus groter geworden? Kunnen God en de mens mekaar nog raken? Wellicht zal na corona ons geloof en pastoraal werk niet zomaar weer naar ‘het gewone normaal’ kunnen. De uitdaging van dat nieuwe perspectief ligt ongetwijfeld bij onze gelovige gemeenschap en bij elk van ons.
Bronnen van het artikel in Kerk·in·zicht en de online aanvulling