Al jaren zijn er vluchtelingen in de buurt van Zeebrugge, vertelt pastoor Fernand Marechal, maar sinds twee jaar bieden we concrete hulp.
Hoe het allemaal begon
De koude winterdagen twee jaren geleden zorgden ervoor dat een groepje vluchtelingen rond de Stella Maris-kerk van Zeebrugge circuleerde. We merkten dat een aantal van hen echt in grote nood waren: de uitputting nabij en tal van problemen. Enkele buurtbewoners begonnen met het uitdelen van voedsel en kledij. En bij vriesweer opende ik de kerkdeuren zodat ze 's nachts binnen konden slapen.
We stelden snel vast dat voedselhulp alleen niet voldoende was. De dokters van de wereld sprongen bij om medische hulp aan te bieden en van Caritas International kwam er juridische ondersteuning.
Zo groeide de pastorie uit tot een infopunt. En dit dankzij de inzet van vele vrijwilligers.
Het zijn transitmigranten: deze vluchtelingen hebben immers Engeland voor ogen, ze zien Zeebrugge als een etappe onderweg. In die pastorie is een infopunt voor hen. Hier krijgen ze medische en juridische bijstand. Er zijn twee douches en toiletten en er is voedselbedeling, aldus pastoor Fernand Marechal. Er zijn in Zeebrugge ongeveer 20 migranten - sommige vertrekken, anderen komen toe.
Die 20 migranten zijn een peulschil als je denkt dat er wereldwijd 65 miljoen mensen op de vlucht zijn.
Van ziekenhuispastor naar vluchtelingenpastor
Het is voor Fernand Marechal een nieuw leven. Na zijn pensioen als aalmoezenier in het ziekenhuis werd hij pastoor in Zeebrugge. De migranten laten hem niet los en hij beseft dat het nog voor lang is. De migratiekwestie wordt immers niet zomaar opgelost. In het ziekenhuis gebeurden haast elke dag menselijke drama's, vertelt hij. Als pastor ben je dan mensen nabij, maar ervaar je ook veel onmacht.
De onmacht is nu nog veel groter.
Die vluchtelingen krijgen haast geen kansen en het op weg gaan met hen wordt niet afgerond. Bovendien krijg ik soms ook harde kritiek te verduren. Lang niet iedereen is opgezet met onze inzet voor vluchtelingen. Maar Romero is mijn grote voorbeeld: deze bisschop ging ook tegen de stroom in, ook al maakten ze hem monddood. Hij koos radicaal voor de minsten en de stemlozen.
Daarvoor doen we het
Lang hoeft de pastoor niet na te denken vooraleer er één verhaal naar bovenkomt. Er was in Zeebrugge een 15jarige jongen aangekomen. Onderweg op zee, tussen Turkije en Griekenland, was hij zijn ouders kwijtgespeeld. Hij dacht dat ze gestorven waren en trok alleen verder. Ook zijn ouders dachten dat ze hun zoon kwijt waren. Dankzij de samenwerking met het Rode Kruis en de Zeevaartpolitie werden zijn ouders terug gevonden, veilig en wel in Engeland. Zo'n ervaringen geven moed en hoop om verder te doen.
Wat is er mooier dan een kind terug te geven aan zijn ouders?
Hulp nodig
Met de winter voor de deur wordt de nood groter: wie kan helpen aan handschoenen, mutsen, warme truien en jassen, ondergoed en kousen of warme schoenen? Je kan het overdag brengen naar de pastorie (Heiststraat 77 in Zeebrugge). Wie financieel wil steunen, kan iets storten op rekening van Fernand Marechal: BE90 7506 0173 6632
De tentoonstelling Gestrand in Zeebrugge
Elke dag van 3 november tot 3 december in de Sint-Donaaskerk van 10u.00 tot 16u.30