Wie is Christine Bruggeman?
Christine Bruggeman: Ik woon in Brugge en werk sinds 20 jaar voor de Arkgemeenschap. De laatste 5 jaar sta ik in voor de vorming van 155 gemeenschappen in 36 landen. Veel van de gemeenschappen zijn ontstaan vanuit het lezen van de boeken van Jean Vanier en Henri Nouwen. Zo is er in Japan een gemeenschap, maar als zij willen overleggen of samenwerken met een nabij gemeenschap, moeten zij vijf uur vliegen naar de Filipijnen. Het wonderlijk daarbij is dat de fundamentele ervaring van de ontmoetingen met mensen met een beperking universeel is. De ervaring dat die ontmoeting iets in je wakker maakt en je verandert. Mijn werk is om die ervaring te leren verwoorden en verder uit te diepen.
Wat voor lezer ben je?
Christine Bruggeman: Als kind las ik één boek per dag. Nu lees ik tijdens lange vluchten naar de vele landen heel vaak op een e-reader. Dit beperkt het gewicht in je bagage. En iedere avond lees ik in mijn bed als manier om in slaap te vallen. Dit werkt heel goed, behalve als het een ongelooflijk spannende Zweedse crimi is.
Wat spreekt je aan in de Zweedse crimi?
Christine Bruggeman: Er wordt een totaal andere wereld gecreëerd, maar de gecreëerde wereld is tegelijkertijd ook heel herkenbaar. Dit zorgt voor een ideaal tegenwicht voor mijn werk. Een van mijn favoriete auteurs is Henning Mankell. De bekende serie Wallander is gebaseerd op een roman reeks van hem.
Welk boek blijft er op je nachtkastje liggen?
Christine Bruggeman: Dit zijn twee werken van Jalics. Dit is een Hongaarse Jezuït, geboren in 1927. Zijn hoofdwerk is 'De Contemplatieve oefeningen' waarin hij spreekt over een vorm van gebed, gebaseerd op aandachtig leren zijn. Het gaat over een gebed naar binnen toe. Het is een kanjer van een werk, niet in het aantal bladzijden, maar wel qua inhoud. Regelmatig lees ik bepaalde passages, herkauw ik ze, laat ze rusten en lees ik dan verder. In tegenstelling tot de Zweedse crimi's, die ontspanning zijn en passeren, verlaat dit boek mijn nachtkastje niet. Maar dit boek is echte voeding voor mij.
Wat leert ons het contemplatieve gebed? Het leert ons toehoren. Het leert ons naar God te luisteren en daarmee naar de mensen, want dat is hetzelfde. Omgekeerd: wie naar de mens kan luisteren, kan naar God luisteren.
Een volgende lezer in het rijtje is Vanya Verschoore uit Kortrijk.