Wat is de betekenis van het religieuze leven in onze huidige samenleving?
Zuster Ria • Heel veel mensen die hier komen, worden geraakt door de stilte. In onze samenleving is er een grote nood aan plaatsen waar mensen tot rust kunnen komen. Veel mensen zijn immers op zoek naar verdieping en verstilling. Onze gasten nodigen we steevast uit om tijdens hun verblijf minstens één keer aan te sluiten in onze gebedsdiensten. Het is soms wonderlijk hoe ze geraakt worden door onze levenswijze en ons gebed. Ook de leerlingen van het internaat sluiten regelmatig bij ons aan voor de vespers. Soms denken we: "Wat voor zin heeft het?" Toch houden we vol, omdat we ervan overtuigd zijn dat het voor jongeren een eyeopener kan zijn. Een paar jaar geleden vroeg een van de laatstejaars of ze een psalmboek kon kopen om later op haar kot te gebruiken. We hebben dat graag gegeven. Of ze er veel mee gedaan heeft, weet ik niet. Maar het bidden van de psalmen heeft haar wel op een of andere manier geraakt!
Zuster Lieve • Wij kunnen dat kader van stilte niet bieden, maar we kunnen wel intens op weg gaan met mensen en dat doen onze zusters elk op hun eigen manier. Ik blijf bijvoorbeeld graag contact houden met jongeren met wie ik een stuk leven mocht delen in de jongerenwerking.
Daar ligt voor mij de betekenis van het religieuze leven: een gezel zijn van wie zoekende is.
Er voor hen zijn, hen beluisteren en samen met hen de weg gaan. Het gaat niet zozeer om het bieden van oplossingen. Er voor hen zijn is veel belangrijker. Zij moeten uiteindelijk het antwoord vinden op de vragen die ze zich stellen. Ik vind het belangrijk dat mensen een klankbord vinden. Zeker in deze tijd. Sommige jongeren kijken angstig naar de toekomst. Het is verontrustend dat zoveel jongeren zich onveilig voelen.
Zuster Ria • We hebben als religieuzen iets te bieden, daar ben ik van overtuigd. Onze manier van leven en onze manier van zijn is een getuigenis voor de samenleving. Onlangs leefde een studente antropologie een aantal weken met ons mee. Het was een verrijkende ervaring aan beide kanten. Zij is tot de vaststelling gekomen dat ons samenleven onlosmakelijk samenhangt met ons geloof. Verder hopen we ook dat ze doorheen het meeleven heeft mogen ervaren dat de Heer leeft, dat Hij ons ten diepste graag ziet en met ons op weg gaat door het leven, wat er ook gebeurt. Als ze dit ergens heeft kunnen voelen en smaken, zijn we blij!
Zuster Lieve • Onze opdracht ligt vooral ook in de solidariteit met wie in nood is.
Het religieuze leven heeft een profetische stem in de samenleving én in de Kerk.
Het is een constante doorheen de geschiedenis: religieuzen hebben zich – vaak tegen de structuren in – ingezet voor de zwaksten.
Hoe kijken jullie naar de toekomst van het religieuze leven?
Zuster Ria • In de priorij Bethanië zijn we op dit moment met zes zusters. We zijn allemaal jonger dan tachtig jaar. Onze oudere medezusters verblijven in Huize Vogelzang. Ik ben hier het langst aanwezig in de priorij, hoewel een paar zusters ouder zijn. Soms moet ik er even aan denken: gelukkig zijn er na mij ook zusters ingetreden, anders was ik hier alleen! Ik kijk hoopvol naar de toekomst. Ik ben ervan overtuigd dat er altijd mensen zullen opstaan die zich willen engageren en die zich totaal willen geven aan de Heer.
Zuster Lieve • Ook ik ben niet zonder hoop! Kijk naar de jongeren die in beweging komen voor het klimaat. Ik sta in bewondering voor hun engagement! Wat de toekomst betreft, denk ik dat we vooral moeten luisteren naar wat leeft in hen.
Het is misschien wel onze opdracht om mensen te leren luisteren naar hun hart. Daar zit het kompas!
Zuster Ria • Ik ben nog altijd even gelukkig als in het begin. Natuurlijk vind ik het jammer dat steeds minder mensen kiezen voor het religieuze leven. Maar tegelijkertijd weet ik dat God groter is en dat de toekomst in zijn handen ligt.
Zuster Lieve • Onze congregatie is gesticht in 1667. Toch dreigen we… Dat is de realiteit. Ik ben dankbaar om wat is en wat is geweest en ik kijk met vertrouwen naar de toekomst. Ik geloof in de geestkracht die jonge mensen bezielt en in hun creativiteit om aan die bezieling vorm te geven.
Hoe vieren jullie de ‘Dag van het Godgewijde leven’? Welke betekenis heeft deze dag voor jullie?
Zuster Ria • Op de ‘Dag van het Godgewijde leven’ vieren we feest in onze gemeenschap. De pannenkoeken horen daar natuurlijk bij! Daarnaast houden we een extra uur eucharistische aanbidding.
Net zoals Jezus werd toegewijd aan God, wijden we ons als religieuzen immers met ons hele leven toe aan Hem.
Zuster Lieve • Het is voor veel religieuzen ook een dag van herinnering. Veel zusters werden geprofest op 2 februari. We kijken vol dankbaarheid terug, hoe woelig de wateren soms ook waren. Daarnaast is het ook een hoopvolle dag. Het verhaal van Simeon en Hanna spreekt van hoop en toekomst. De hoopvolle houding van de oude Simeon, die in het kleine kind de Redder ontmoet, vind ik heel inspirerend.
Zuster Ria • Dit jaar zijn we te gast bij de broeders van de Sint-Andriesabdij Zevenkerken om samen eucharistie te vieren en te tafelen. Wij nodigen hen elk jaar uit op het feest van de heilige Scholastica (10 februari). Nu kwam de uitnodiging om de ‘Dag van het Godgewijde leven’ bij hen te vieren. Het zal een mooie dag worden!
