Vandaag blijft de nood groot aan onthaalinitiatieven voor mensen in uiterst kwetsbare situaties. Wie zich daarvoor inzet, is een teken van Hoop voor elke vluchteling die zich in een uitzichtloze situatie bevindt.
Zo is er het getuigenis uit de parochie Edith Stein (De Pinte, Zevergem, Deurle en Sint-Martens-Latem). Parochieassistente Sanne Vermeeren is één van de trekkers.
In 2014 was het OCMW in De Pinte op zoek naar vrijwilligers die naast hun structurele werking activiteiten voor vluchtelingen wilden aanbieden. Sanne lanceerde een oproep na de eucharistie. Wat bleek? Degenen die zich wilden engageren, bleken vooral parochianen te zijn. “Je hebt de gemeenschap, die ontvankelijke schoot, nodig. Het feit dat je gehoor krijgt met zo’n vraag, dat is kerkopbouw.
Het is als gemeenschap vluchtelingen omarmen, buiten het kerkgebouw Kerk durven zijn. "
Na die oproep ontstond een werking in Zevergem en De Pinte die over de jaren heen organisch groeide. Samen koken en eten, petanque spelen bij mooi weer, helpen bij een verhuis, de Sint vragen om langs te gaan, meegaan naar een oudercontact, ... Dankzij die laagdrempelige initiatieven zijn ze als vrijwilliger aanspreekbaar. “Maar vooral: je laat hen merken dat ze zoveel meer zijn dan vluchteling, al overheerst dat aspect wel hun leven.”
Volgens Sanne moet je je als parochie inschakelen in bestaande structuren. “Ik denk niet dat het onze eigenheid is als christenen vandaag om grote daden te stellen, ook niet om creatief te zijn. Bezieling en nabijheid zijn onze kenmerken, die kleine goedheid van Emmanuel Lévinas. Je kan de sociale afbraak van vandaag niet oplossen, noch mensen de zekerheid bieden dat alles goed zal komen. Maar als christenen willen we in woord en daad een hoopvol teken vormen: dat er meer mogelijk is dan je op het eerste zicht denkt. Het gaat erom perspectief, uitzicht te bieden.”
“Over vluchtelingen praten is één ding. Met hen praten, met hen op weg gaan, daarin ligt de wezenlijke verandering.”
Vanuit die realiteit wordt de kerstherberg al een tiental jaren georganiseerd. Het ene jaar wordt daarvoor een maaltijd gehouden in de kerk met ondermeer vluchtelingen. “Als je daarna Kerstmis viert is alle glitter weg, maar de betekenis komt oneindig veel beter aan het licht.” Het andere jaar gaan parochianen en vluchtelingen in duo’s naar mensen die eenzaam zijn. Die tweede formule maakt het vluchtelingen mogelijk om aan de kant van de gever te staan. “Het hoeft niet veel te zijn om relevant te zijn, ook voor ons. Vluchtelingen helpen ons het evangelie begrijpen. Elk gebed, elk lied, elk bijbelverhaal krijgt dankzij hen betekenis. En natuurlijk horen ze erbij op een parochiefeest of een nieuwjaarsreceptie. Het is pas echt feest als ook zij er zijn.”
Voor een uitgebreide versie van dit artikel: zie het nummer van Kerkplein in december.
Tekst: Liesbeth Rogge, Foto's: Parochie Edith Stein
Terug naar de site van Kerkopbouw
