Aurélien Léchère werkt als finacor (financieel-administratief coördinator) voor het dekenaat Gent. Hij woont ondertussen meer dan 10 jaar in België en is betrokken bij de ‘Oekraïense parochie’.
“De oorlog in Oekraïne begint aan zijn negende maand. Maar eigenlijk is de verdrukking en de dreiging al veel langer aan de gang. Nu is er nog alleen nog meer onzekerheid en miserie dan eerste fase van het conflict. Mensen die terugkeren naar hun deels verwoeste steden, de voortdurende en schijnbaar willekeurige regen van bommen … niemand weet hoe het zal evolueren.
Ook de opvang en de hulpverlening hier in Gent hebben inmiddels andere vormen aangenomen. Vóór de zomer functioneerde de St-Salvator kerk (waar sinds juni 2018 de ‘Oekraïense’ Grieks-katholieke parochie een onderdak heeft) als een plek van onthaal en informatie.
Alles wat voor ons vanzelfsprekend is, is nieuw voor mensen die ontredderd als vluchteling toekomen uit een ander land.
Om maar te zwijgen van al die administratie. Welke verblijfsdocumenten zijn nodig? Wat is een OCMW? Hoe neem ik de bus? Velen van hen spreken geen Engels. Ondertussen hebben we deze eerstelijnsopvang kunnen doorgeven aan eigen werkingen van de overheid. Daar zijn ze bijgebeend met de meer structurele opvang, iets wat er in die eerste weken gewoon niet was.
In het begin was er ook de enorme, hartverwarmende golf van solidariteit die zich uitdrukte in een massa goederen die werden gebracht door zoveel mensen. Die moesten eerst gesorteerd worden en daarna opgeslagen, totdat we ze via ons eigen netwerk konden versturen naar verschillende plaatsen in Oekraïne. De kerk werd te klein zodat we zelfs een magazijn moesten gebruiken in Gentbrugge. Op dit moment is die toestroom weggevallen, maar we merken dat de parochie een soort referentie- of knooppunt is geworden voor ‘Oekraïense vluchtelingen in Gent’. We zijn bekend bij een aantal apothekers, bedrijven, service-clubs en scholen. Eigenlijk bereiken we zo betere en gerichtere resultaten. Met enkele grotere giften konden we bijvoorbeeld het dure medisch materiaal aankopen wat eigenlijk het meest nodig was voor de een kinderziekenhuis in Kyiv en een kliniek in de (onlangs bevrijde) stad Irpin.
