Dirk: “Met onze tien jaar zijn we nog altijd een jong initiatief. De Ark Antwerpen bestaat al 45 jaar en heeft drie ‘foyers’ (zo noemen we een residentieel huis) en heeft daarnaast een eigen dagbesteding waar ook mensen van buiten de Ark terechtkunnen. De Ark Brugge vierde zijn 25-jarig bestaan en heeft twee foyers. Eigenlijk moet je als Arkgemeenschap nog een tweede initiatief hebben. Dat hoeft geen foyer te zijn. In Belfast bijvoorbeeld heeft de Arkgemeenschap een initiatief van soepbedeling opgezet. Maar wij zijn zo ver nog niet. In Kortrijk is een Ark-project opgestart waar gasten op regelmatige tijdstippen samen komen, maar waar nog geen residentiële opvang is voorzien.”
Anne: “Wat we missen is een eigen atelier of dagbesteding. In Drongen konden we een tijdje gebruik maken van het houtkot waarin onze gasten mooie dingen knutselden die ze dan op de kerstmarkt verkochten. Wel zorgen we ervoor dat ze ergens aan de slag kunnen: logistieke hulp in een woonzorgcentrum, meehelpen in een boerderij of een tuin onderhouden. Die dagbesteding brengt ook structuur in hun dag of week. Het is ook een uitlaatklep en dat hebben ze wel nodig omdat ze natuurlijk dicht op elkaar leven.
Er kan dus wel eens een uitspatting zijn, maar omdat ze – zoals Geert zei – elkaar graag zien, wordt dat altijd weer bijgelegd.”
Dirk: “Toen zo’n 55 jaar geleden de eerste Arkgemeenschappen ontstonden waren de assistenten allemaal ‘langetermijnassistenten’, dat wil zeggen dat ze inwoonden in de foyer. Hier in Gent is Anja ’t Kindt overgekomen van de Ark Antwerpen en heeft ze zes jaar ingewoond. Maar vandaag hebben de meeste Arkgemeenschappen geen langetermijnassistenten meer. Dat is begrijpelijk, gezien de evoluties in onze cultuur. Mensen willen ook nog hun eigen leven leiden. Zet dat het project onder druk? Niet noodzakelijk, vind ik. Er zijn vele manieren om het leven te delen. Het vraagt wel andere inspanningen om de assistenten te laten ingroeien in de missie en de opdracht van de Arkgemeenschap en om hen in contact te brengen met de oorsprong van de beweging. Met de Ark Vlaanderen worden daar initiatieven rond genomen. Wie hier komt werken weet en ervaart al snel dat we een eigen cultuur hebben.
Gemeenschapsvorming gebeurt op vele manieren.”
Anne: “Wat je hier dagelijks kan meemaken, is heel bijzonder. Alles draait rond die gemeenschap en het samen leven. Dat gebeurt in vreugdevolle en soms ook verdrietige of pijnlijke momenten (zie ook kader onderaan). De Arkgemeenschap is voor ieder die erbij betrokken is een echte leerschool. Je leert zo veel van de onbevangenheid en openheid van de gasten. Ze zijn puur en dat is heilzaam.”
Dirk: “In Gent waren de pioniers tien jaar geleden kerkmensen die samen een droom hadden, erin geloofden en die droom ook waargemaakt hebben. Maar natuurlijk doken er in die tien jaar vele ‘wetten en praktische bezwaren’ op. Ook wij moeten rekening houden met de complexe wetgeving van de ‘persoonsvolgende financiering’. Gelukkig hebben we nu een goede samenwerking binnen Ark Vlaanderen waarin we elkaar op dit vlak ondersteunen. Het zoeken naar een nieuwe woonst was een ware lijdensweg. En ook nu zijn we slechts voorlopig gehuisvest. Maar daartegenover staat een mooie gemeenschap die we hebben uitgebouwd met een breed netwerk van mensen die helpen en sympathiseren.”
Bij mijn vertrek liggen een aantal gasten op de bank intens te kijken naar het voetbal. Een Europese match van AA Gent. En raad eens wie gewonnen heeft? Uiteraard Gent (0-1 tegen Belgrado). Dat kan niet anders met zo’n gemeenschap achter je! “Kom je morgen naar Arkaffee?” vraagt Geert, “Het is het eerste na corona!” Dat zal ik toch eens moeten doen.
Helaas is het Arkaffee waarmee op vrijdag 26 november 10 jaar Arkgemeenschap in Gent gevierd zou worden uitgesteld wegens corona.
Peter Malfliet
