Zaterdag 5 januari, kort na de middag. Een 35-tal vormelingen verzamelen zich in de turnzaal van basisschool Dol-fijn in Eksaarde. Met kleurige mantels om de schouders, kronen op het hoofd en allerlei soorten sterren in de hand. Goed ingeduffeld, want het motregent. Iedereen krijgt een ster opgespeld met ‘vormselcatechese Eksaarde’ op. Straks gaan we langs de huizen en zo herkennen de mensen ons. Ieder jaar gaan we op pad voor een goed doel, dat weten de ‘Gezoardeneirs’.
Arkgemeenschap
Dit jaar zingen we voor de Ark in Drongen. De Arkgemeenschap is er aan een nieuw en aangepast huis toe, waar meer mensen op een betere manier kunnen wonen. Barbara komt ons samen met Willem, Sarah, Nikola en Geert een woordje uitleg geven over de Ark. Velen kennen de Ark immers nog niet. In de Ark is iedereen 100% mens. Met of zonder beperking. Nu ja, beperkingen hebben we allemaal, krijgen we te horen. Daarop wordt stilletjes instemmend geknikt.
Vormelingen, catechisten, ouders die meestappen en medewerkers, we luisteren met z’n allen geboeid naar wat Barbara en de bewoners van de Ark ons te vertellen hebben. Hoe men in deze bijzondere gemeenschap van mensen met en zonder verstandelijke beperking samen leeft, zorg draagt voor elkaar, ruzie bijlegt, feest viert, mensen verwelkomt… Hoe ieders talent er gezien wordt…
Op pad
Na ons driekoningenlied te hebben ingeoefend, vertrekken we. In groepjes van drie of vier gaan we van huis tot huis, bellen aan en als de deur open gaat zingen we ‘Daar kwamen drie koningen…’. Soms blijft de deur gesloten, meest worden we warm ontvangen. Mensen zijn blij, soms zelfs ontroerd wanneer ze koningen zien aan hun deur. De jongste kinderen worden erbij geroepen – sommige kijken schichtig van achter mama’s of papa’s benen. Spontaan krijgen we een verhaal te horen over iemands zoon, die wegens een hersenaandoening na een ongeval in een zorgvoorziening is opgenomen. Voorzichtig gaan de centen in onze bus, geregeld schuift er een briefje in. Af en toe komen er snoepen bij, maar die gaan niet in de spaarbus. Zodat het volgende lied met een kleverige mond gezongen wordt.
Gelukkig is het opgehouden met regenen, maar de handen krijgen koud, neuzen en wangen worden rood. Na twee uur stappen keren we terug. Medewerkers hebben chocomelk opgewarmd. De cake staat klaar op tafel. Dozen worden leeggeschud, tellers gaan aan de slag terwijl rondom het rumoer aanzwelt. Wanneer het resultaat bekend gemaakt wordt, gaat er gejuich op. Bijna 1000 euro, weer een mooi steentje bij voor de nieuwe woonst van de Arkgemeenschap in Drongen!
Allemaal op zoek naar licht
De namiddag is nog niet ten einde. We trekken naar de kerk, waar we ons dicht bij de kerststal installeren. De drie echte koningen hebben zich in de kerk verstopt en komen zich één na één voorstellen. We luisteren naar het eeuwenoude verhaal van de drie koningen (of waren het wijzen?), waar we enkele uren tevoren zelf ingestapt waren. We horen ook dat er volgens sommige verhalen nog een vierde koning was die naar Jezus op zoek ging, en misschien nog een vijfde, een zesde… Dat we eigenlijk allemaal koning zijn, op zoek naar licht, op zoek naar Jezus, op zoek naar God in ons leven. En we kunnen Hem vinden, niet in rijkdom of macht, maar in kleine, weerloze, beperkte mensen.
Als dat gebeurt, als we God ontdekken, dan doet dat iets met ons. Als we God ontmoeten, veranderen we. Dat is ook wat gebeurde met de koningen. Ze kwamen als rijke, geleerde, machtige mensen. Toen ze Jezus vonden, ontdekten ze dat niet goud of macht, niet geweld of geleerdheid belangrijk zijn. Ze gaven hun geschenken aan Jezus en kregen er iets heel anders voor in de plaats: warmte, liefde en vrede in hun hart. Om uit te delen aan wie ze nog zouden ontmoeten op hun verdere weg.
(verslag: Jan Michels)