We bouwen mee aan een hoopvolle Kerk door onze kleine, plaatselijke verhalen en tekens van hoop te delen. Een project in het kader van het jubeljaar 2025.
Tijdens de openingsviering van het komende jubeljaar, op zondag 29 december in de Sint-Baafskathedraal, krijgen vertegenwoordigers van elk dekenaat een anker mee als symbool van hoop. Dit anker reist de maanden daarna langs verschillende haltes in het dekenaat: parochies, scholen, zorginstellingen, jeugdbeweging, een diaconaal initiatief, gezinnen, een religieuze gemeenschap, een buurtwerking, … Het is een uitnodiging om verhalen van hoop te ontdekken in de nabije omgeving en deze ook te delen met anderen.
Parochieassistente Ann Bekaert (Dekenaat St.-Niklaas – Emmanuelparochie in Hamme-Waasmunster), betrokken bij de voorbereidende werkgroep, vertelt met enthousiasme:
“De bedoeling is om verschillende generaties en leefwerelden samen te brengen en misschien wel nieuwe netwerken tot stand te brengen. Zowel een woonzorgcentrum als een jeugdbeweging kunnen worden aangesproken. Bij scholen maakt het niet uit of de school nu behoort tot het katholieke net of niet, het is voldoende dat er een geëngageerde leerkracht is die hoop wil delen en ook anderen uitdaagt om dat te doen. De bedoeling is dat er een reflectie op gang komt: ‘Waar vind ik hoop? Waar is ze al aanwezig in onze vereniging, gemeenschap…?’ en ‘Hoe kunnen wij dat op onze manier doorgeven, delen, openstellen?’
Hoop is immers iets dat leeft en dat kansen moet krijgen om te groeien.
Hoop is er niet om voor jezelf te houden.
Dat is ook de reden waarom ik me graag voor dit project wilde engageren. Je kent misschien het verhaal van de engel achter de toonbank:
‘In een droom liep ik een winkel binnen.
Achter de toonbank stond een engel.
Ik vroeg: wat verkoopt u hier?
Alles wat u maar wilt, zei de engel.
O, zei ik, echt waar?
Ik wil dan graag vrede op aarde,
opheffing van de onderdrukking,
geen honger meer en een huis voor alle vluchtelingen…
Wacht even, zei de engel. U begreep me verkeerd.
Wij verkopen hier geen vruchten, enkel zaadjes.’
Die zaadjes, dat is de hoop die moet groeien. Ze kan zich vermenigvuldigen door haar te delen in verhalen, in beelden, met een filmpje of een foto… Eerst en vooral ter plaatste, binnen de regio. Zo kunnen nieuwe verbindingen ontstaan. Maar we willen ze ook online op een platform beschikbaar stellen.
Mijn advies: zoek het niet te ver… Er zijn veel sprankels van hoop die ‘gebeuren’, maar we moeten er ons van bewust worden in een wereld die meestal eerder aandacht heeft voor wat negatief is en fout loopt. Het project van de ‘estafette van de hoop’ hoeft geen opgave te zijn die er (weeral maar eens) bij komt, maar iets wat echt deugd doet.”
Terug naar de site van Kerkopbouw