Lezingen
Jes 61, 1-3a.6a.8b-9 "De Heer heeft mij gezalfd"
Apok 1, 5-8 "Koninkrijk van priesters"
Lc 4, 16-21 "Hij heeft Mij gezalfd"
Homilie
Zusters en broeders, sinds het begin van dit liturgisch jaar leggen we in ons bisdom een bijzondere nadruk op de betekenis van het doopsel. We gaan samen op tocht om bewuster vanuit de doop te leven. En we proberen dat op alle niveaus. Ter gelegenheid van deze chrismaviering wil ik vandaag een bepaald aspect verdiepen nl. wat betekent het dat we als gedoopte deelhebben aan het priesterschap van Jezus? Zoals sommigen priester gewijd worden in dienst van de Kerk, zo is de kerkgemeenschap in haar geheel ‘priester’ in dienst van de wereld. Vandaar ook dat iedere gedoopte een missionaire zending heeft. We zijn ons daar niet genoeg van bewust.
Toch is het gedeelde priesterschap van alle gelovigen een kans om, meer dan ooit, onze plaats te vinden in onze wereld van vandaag.
Heel de christelijke gemeenschap is priesterlijk (zie: 1P 2, 9: "Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk dat zijn bijzonder eigendom werd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderlijk licht."). Dat is onze groepsidentiteit. Maar wat betekent dat voor onze zending in de wereld?
Het betekent niet dat je anderen tot het christendom dwingt tegen hun wil en overtuiging in. Meer en meer dringt het tot ons door dat dit niet de evangelische methode is. Petrus zegt dat wij in deze wereld leven als ballingen (1P 2, 11). Toch zijn we wereldburgers. Maar ons geloof maakt dat we in de wereld zijn zonder van de wereld te zijn (zie Joh 15, 18-21). Hoe kunnen we voor de mensen rondom ons een teken zijn van Gods redding?
Twee priesterlijke functies van de kerkgemeenschap
In de eerste plaats staan we als priesters voor God namens de mensheid (en niet tegen de mensheid of ernaast of erboven). We doen dat uitdrukkelijk in de liturgie en bijzonder in de eucharistie. In naam van alle mensen danken we God omdat Hij van de wereld houdt; omdat Hij aan het werk is in deze wereld, ook in mensen die Hem niet kennen of erkennen. De lofprijzing die we tot Hem richten is op zich al een uitnodiging aan iedereen om zich bij die lof aan te sluiten. God prijzen, zowel gemeenschappelijk als individueel, vormt immers een getuigenis. Het is geen beleren of de les spellen. Paulus spreekt over zichzelf als liturg, de ceremoniemeester in de geestelijke tempel. Hij beschouwt zijn dienstwerk als een offergave, een offerande, die geheiligd is door de Geest (Rom 15, 16).
In een wereld waarin er zoveel onheil is is het onze roeping God te prijzen om het heil, de verzoening en om al het goede dat er ondanks alles geschiedt.
Met de ogen van het geloof zien we beter waar en bij wie dat gebeurt. We danken om wat er nu al is en bidden om meer. We hebben niet de pretentie een oplossing voor alles te bezitten en willen die niet opdringen aan hen die onze boodschap niet horen, zelfs als die boodschap het Evangelie is.
Maar (ten tweede) als priestergemeenschap staan we niet alleen voor God namens de mensen. We gaan ook naar de mensen in de naam van God.
Wat betekent dat? We hebben als taak Gods bedoeling met zijn schepping zichtbaar te maken in de wereld. We doen dat als volgelingen van Jezus, als individu en als gemeenschap, met vallen en opstaan, onvolmaakt als we zijn.
Als we mededogend, goed, verzoenend en liefdevol zijn, dan zijn we ook een teken van onverwoestbare hoop. Een bron van vreugde.
Op die manier God bij de mensen brengen is de tweede priesterlijke functie van de kerkgemeenschap.
Door het doopsel behoren we tot het Lichaam van Christus en zijn we gezalfd met het chrisma van de Geest. Christus is een wijnstok (Joh 15) waarvan de ranken heel ver kunnen reiken in de wereld! Ook wij moeten dat doen en ontvankelijk blijven. Tegelijk vallen we niet zonder meer samen met de wereld. Er is een onvermijdelijke spanningsverhouding.
Gods Geest maakt zowel onszelf als de gemeenschap krachtig en soepel.
De catechumenen en vormelingen zullen binnenkort dat chrisma ontvangen. Het wordt ook gebruikt om diakens en priesters te wijden tot een bijzondere dienst in de Kerk.
Dit alles, zusters en broeders, stemt ons tot dankbaarheid en tot lofprijzing zoals wij dat nu zullen uitdrukken in het eucharistisch dankgebed.