29e zondag door het jaar, 17 oktober 2021
Opening synodaal proces in de kathedraal
Lezingen van 29ste zondag door het jaar
Js 53, 10-11
Heb, 4, 14-16
Mc 10, 35-45
Homilie
Beste vrienden,
Het is duidelijk dat we in de lezingen van vandaag uitgenodigd worden tot dienstbaarheid. Het is spijtig genoeg even duidelijk dat dienstbaarheid niet de bekoring tot macht en het gevaar van machtsmisbruik verhindert. We lezen dat in het Evangelie. We werden in de Kerk meermaals geconfronteerd met recente voorbeelden daarvan. We willen ons echter steeds opnieuw bekeren en ons Kerk-zijn als onbaatzuchtige dienst aan de wereld beleven.
Heeft Jezus zijn leven niet voor de wereld gegeven, zonder te wachten op erkenning en dankbaarheid?
Daarom wordt de Kerk door Paus Franciscus uitgenodigd om deel te nemen aan een wereldwijde start van wat genoemd wordt een synodaal proces. Zondag ll. deed paus Franciscus de plechtige opening in Rome. We vierden ‘s anderendaags het feest van de heilige paus Johannes XXIII die op 11 oktober 1962 het Tweede Vaticaans Concilie opende. Toen werd voor het eerst de intuïtie verwoord dat de stijl van de Kerk er een moet zijn van luisteren en samenwerken. De Kerk is het volk Gods dat op weg is. Het belang van dienaar zal deze namiddag nog eens extra onderlijnd worden in de wijding van vier nieuwe diakens in ons bisdom: twee permanente diakens en twee priesterdiakens.
Samen op weg gaan is een authentieke vorm van dienstbaar zijn, aan de Kerk en aan de wereld.
Maar in een tijd van individualisme en non-communicatie is samen op weg gaan ook een grote uitdaging, niet alleen voor de Kerk, maar voor iedereen en op alle niveaus. Daarom begint het synodaal proces met luisteren. Luisteren naar Gods Geest. Luisteren naar elkaar. Luisteren over onze grenzen heen naar mensen van alle slag, cultuur, godsdienst. Want Gods Geest spreekt door iedereen. Alle gebeurtenissen zijn op een of andere manier “woorden van God” (Bernardus van Clairveaux). Aan ons om – naar de wens van paus Johannes XXIII – de tekenen van onze tijd te verstaan.
De vraag is eigenlijk vooral in welke geest wij synodaal zullen handelen.
In een geest van dienstbaarheid of in een poging om ons eigen gelijk te halen, los van Gods woord, los van de verlangens en verwachtingen van de anderen?
Wanneer we het doen als gedoopten, dan worden in het water van de doop als het ware ook onze woorden gereinigd. Samen met Jezus, die in het evangelie van Johannes het Woord genoemd wordt, komen ook onze woorden tot leven. Ze bouwen dan op en sporen aan tot meer rechtvaardigheid. In ons doopsel verrijst de mensheid een beetje meer uit haar slaap, uit haar verdoving, uit haar onverschilligheid voor de armoede en het lijden van zovelen.
Gedoopt zijn betekent immers wakker zijn, rechtstaan om dienstbaar te zijn.
Is het moeilijk om dat geloof te belijden? Velen zullen het vandaag beamen. Maar volgens de brief aan de Hebreeën mogen we ons op Jezus verlaten, want Hij “is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat Hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld.”
Beste vrienden, laat ons vandaag bijzonder bidden voor onze nieuwe diakens. Maar laat ons ook zelf op stap gaan en ons engageren in reële dienstbaarheid voor elkaar, voor de Kerk en voor de wereld.
- Lees hier een verslag over de startvergadering van de diocesane werkgroep synodaal proces op 17 oktober 2021
