Op 22 april 2022 is in Sleidinge in WZC Ave Maria eerwaarde pater Raphaël Van Hecke, minderbroeder franciskaan, overleden.
Hij werd geboren in Sleidinge op 18 april 1924 en priester gewijd op 29 januari 1949.
Hij was achtereenvolgens missionaris in Belgische-Congo, woonde tien jaar in Frakrijk en was aalmoezenier in verschillende Brusselse ziekenhuizen.
In 1989 keerde hij terug naar Sleidinge. Hij was van 1995 tot 1999 parochieadministrator in Evergem-Belzele.
Uitvaartliturgie op woensdag 27 april 2022 om 11.00u in Sleidinge
Levensloop en literair oeuvre (bron : Kerknet)
Het voorlaatste boek van Raf van de Linde (°1924), pseudoniem van Raphaël Van Hecke, is De markiezin staat schaak. ’Pater’ van Hecke, zoals hij wordt genoemd in zijn geboorteplaats Sleidinge, werkte in Congo, woonde tien jaar in Frankrijk en was daarna aalmoezenier in enkele Brusselse ziekenhuizen. En tussendoor schreef hij dus niet minder dan 27 boeken...
De 95-jarige Oost-Vlaming die 27 boeken publiceerde, geïnspireerd door de drie stadia in zijn religieus leven: priester, missionaris en ziekenhuisaalmoezenier, zegt ergens:
"Als je tegenover het concrete lijden en de nakende dood staat, verdwijnt de literatuur in het niet. Je loopt in een ziekenhuis niet rond zoals een persfotograaf op het slagveld, maar als een even kwetsbaar mens tussen zieken en gewonden."
Zijn leven in 10 etappes
• Raphaël Van Hecke wordt in 1924 geboren in het Oost-Vlaamse Sleidinge. Zijn ouders baten in wijk ‘De Linde’ een landbouwbedrijf uit – vandaar Raphaëls latere schrijversnaam Raf van de Linde.
• Hij volgt het noviciaat bij de Franciscanen in Tielt en wordt op 25-jarige leeftijd tot priester gewijd. Hij studeert filosofie, theologie, pastoraaltheologie, politieke en sociale wetenschappen en — met zijn vlotte pen — ook journalistiek.
• In 1948 publiceert hij als Raf Van de Linde een eerste (jeugd)boek: De laatste oogst. Vijf jaar later ondervindt hij voor het eerst tegenkanting met zijn boek Vaarwel aan Gertrude. Het boek wint een belangrijke prijs, maar de hoofdsponsor kan zich niet vinden in de teneur van de roman. Niettemin wordt het boek vertaald in het Duits en Spaans.
• Zijn roman En leid ons niet in bekoring uit 1956 leidt tot een open conflict met de censor librorum van de Franciscanen. De roman gaat over het celibaat en de gewetensnood van een priester. Het boek zal pas in 1966 verschijnen.
• In 1957 vertrekt Van Hecke als missionaris naar Belgisch-Congo. Hij zal er zes jaar werken, waarvan vier jaar als directeur van de sociale werken van het bisdom Kamina in Kolwezi.
• Bij zijn terugkeer, na een nieuwe aanvaring met het hoofd van de orde in verband met zijn boeken, verlaat hij de orde om seculier priester te worden. Tien jaar lang is hij pastoor in het Franse plaatsje Maxey-sur-Vaise. Hij schrijft er onder meer drie romans over zijn tijd in Congo: De tijd is nu voorbij (1963), De Moeloeba Catteeuw (1965) en Aas voor de leeuwen (1967).
• In 1973 wordt Van Hecke aalmoezenier van de Brusselse Sint-Janskliniek, in 1982 (tot 1986) is hij aalmoezenier van het Sint-Pietersziekenhuis en het instituut Héger-Bordet in Brussel. In die 13 jaar schrijft hij niets. In een interview met Digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren zegt hij daarover: ‘Ik ben er mij altijd van bewust gebleven dat ik als priester niet in de eerste plaats aan literatuur moest doen.Er waren perioden waarin schrijven moeilijk te combineren viel met de opdracht die me was toevertrouwd. En af en toe leid ik echt liever het leven van veldwerker dan de wegen van de fantasie op te gaan.’
• In 1989 keert hij terug naar zijn geboorteplaats Sleidinge om er hulppriester te worden. Van 1994 tot 1999 wordt hij nog priester in Belzele, tot hij in 1999 definitief met pensioen gaat.
• Twee jaar geleden komt Raphaël Van Hecke in het nieuws als hij zijn volledig literair archief aan de bibliotheek van Evergem schenkt.
