Ik sta niet zo graag in het centrum. Ik ben een leerling, en ik heb maar één meester. Jezus Christus staat voor mij altijd centraal. Toch stond Kris Buckinx gisteren in de schijnwerpers. Na vijftien jaar inzet en geloof, geeft hij de fakkel van bisschoppelijk gedelegeerde voor diaconie en caritas nu door aan Frank Deloffer. Kris gaat nu een nieuwe uitdaging aan in de territoriale pastoraal in Tongeren.
Om hem te danken voor zijn jarenlange inspanning, verzamelden gisteren de vicarissen en medewerkers van de Vlaamse vicariaten diaconie en de medewerkers van het bisdom Hasselt in het Pastoraal Centrum-Seminarie in Hasselt.
Kris belichaamt de twee aspecten van diaconie en caritas, de zorg voor de individuele mens en de bekommernis om de grotere structuren, weet Bruno Aerts, vicaris-generaal van het bisdom Antwerpen en voorzitter van het Interdiocesaan Overleg Kerk en Samenleving (IOKS). Zo was hij er als de kippen bij om een crisisfonds op te richten in het bisdom Hasselt en was hij degene die de andere vicarissen bijpraatte over Broederlijk Delen of Welzijszorg.
Kris werd sinds 2008 bijgestaan door zijn directe medewerker Steven Cappellen. Veranderingen in het pastorale werkveld brachten voor Kris ook steeds nieuwe mogelijkheden. Hij zette steeds in op nieuwe kansen. Beleidsmatig was het vicariaat diaconie een klein team, maar veel mensen waren Kris genegen en hebben ons geholpen.
Iedereen die ooit met ons meeging op bedevaart naar Scherpenheuvel met de volwassenen met een beperking van het Vlaams Welzijnsverbond, kan bevestigen dat Kris een bijzondere gave heeft om mensen blij te maken en het geloof ter bespreking te brengen.
Ward Ceyssens, verantwoordelijke voor Missio en Stelimo, vervolledigt het huidige team voor het vicariaat diaconie: In de Vlaamse regering zetelt onder meer Bart Somers voor samenlevingsopbouw, Wouter Beke voor welzijn, Jan Jambon voor cultuur, Zuhal Demir voor klimaat, Maggie De Blok voor vluchtelingen…
Het bisdom Hasselt had voor al deze en nog veel meer taken één man: Kris Buckinx.
Ik ben blij dat ik samen met Kris heb mogen dromen van een meer diaconale kerk. Dromen betekent ook durven eraan te beginnen, de deur van de kerk open zetten, bruggen slaan en verbinden. Kris heeft meer gedaan dan enkel gezaaid, het zaad ontkiemt reeds!
Mgr. Patrick Hoogmartens kan zich nog helder voor de geest halen waarom hij Kris Buckinx in zijn bisschopsraad vroeg: Kris kwam in de schijnwerpers voor de positie van bisschoppelijk gedelegeerde tijdens een geloofsavond in Tongeren. De woorden die hij sprak lieten zo’n diepe indruk na.
Kris maakt steeds de band met de concrete mens en geloof.
Kris kan woorden spreken die beklijven: ongedwongen en vanuit een geleefd geloof. Kris sloot tijdens de bisschopsraad dan ook altijd ons gebedsmoment af.
De afscheidnemend bisschoppelijk gedelegeerde kreeg het laatste woord: Zijn al die woorden niet te vriendelijk? Ik moet ook jullie bedanken. Omgeving zorgt dat het werkt. Het was boeiend, vermoeiend, maar het was zinvol en gaf richting. We mogen niet vergeten: gaat altijd om concrete contacten met concrete mensen.
Het gaat altijd om een ik en een jij.