Wanneer het publieke liturgische leven in de pastorale eenheid of federatie weer mogelijk is, kan er een uitdrukkelijk gezamenlijk moment van herdenking zijn voor alle overledenen in de periode van de pandemie. Deze viering is een dankbaar samenkomen van de gemeenschap en van families in rouw.
Een persoonlijk onthaal van elke rouwende familie achteraan in de kerk kan ertoe bijdragen dat zij zich in onze geloofsgemeenschap welkom weten.
Naast dankbaarheid voor het leven van de overledenen kan in de viering ook de dankbaarheid om de zorg die ze hebben gekregen benadrukt worden. Tijdens deze viering is het ook belangrijk om de band te leggen met de eucharistie op zondag waarin de gemeenschap voor al haar overledenen bidt.
Bij het begin van de viering kunnen de overledenen symbolisch aanwezig gebracht worden door het noemen van alle namen en/of deze neer te schrijven. Bij het binnenkomen kan er bijvoorbeeld gevraagd worden aan de familieleden om de naam van hun dierbare overledene met een zwarte stift of met een krijtje op een steen te schrijven. Deze steen kan vooraan bij een kruis of Mariabeeld gelegd worden. Op het einde van de viering kan de familie uitgenodigd worden om deze steen mee naar huis te nemen en daar een plaatsje te geven.
Een andere mogelijkheid is de namen op een kruis met krijtverf te schrijven, al dan niet op voorhand of tijdens het afroepen van de namen. Er kan ook gewerkt worden met foto’s van de overledenen. Deze kunnen op voorhand gevraagd worden of op het moment zelf ergens mooi vooraan neergezet worden. Bij deze foto’s kan een kaars staan die een nabestaande aansteekt met licht van de paaskaars. Alle namen kunnen tijdens de viering ook nog eens klinken tijdens de eerste voorbede waar er gebeden wordt voor alle overledenen. In de andere voorbeden kan er gebeden worden voor alle overledenen wereldwijd die gestorven zijn tijdens de voorbije periode, intenties voor alle zorgverleners en voor onszelf.
Aan het einde van de viering kan de band gelegd worden met het gedachteniskruisje dat tijdens de uitvaart op de kist of bij de paaskaars werd gelegd. Dit kruisje blijft aanwezig in de kerk als teken van verbondenheid met elke familie en kan met Allerheiligen of op een ander geëigend moment in de parochie/pastorale eenheid worden afgehaald. Wees er wel attent voor dat de herdenkingsvieringen openstaan voor iedereen en dat er dus ook mensen aanwezig zullen zijn wiens overledene geen kerkelijke uitvaart heeft gehad (en die dus geen gedachteniskruisje hebben).
Een andere mogelijkheid is om vooraan in de kerk een klein boompje te zetten. De aanwezigen kunnen uitgenodigd worden om een gekleurd lintje in de takken van deze herdenkingsboom te knopen, symbool voor de overlede die ze willen gedenken. Deze boom kan in de kerk aanwezig blijven of buiten geplant worden om blijvend te getuigen van de mensen die gestorven zijn, maar ook van groei en nieuw leven.
Er kan aan het einde van de viering ook een aangepast afscheidswoord klinken voor alle overledenen en ruimte voorzien worden om de gedachtenisprentjes uit te delen.Vanuit de gemeenschap kan men op dat moment ook een kleine attentie (een kaartje, een theelichtje,…) aanbieden aan alle aanwezigen. Of er kan voor elke overledene iets voorzien worden om aan de familie mee te geven, bijvoorbeeld om op het graf te gaan leggen.
Wanneer de maatregelen dit mogelijk maken, kan er na de viering ook een moment van ontmoeting en verbinding voorzien worden.
Dit kan eenvoudig door de aanwezigen uit te nodigen voor een kop koffie en een koekje achteraan of in de zijbeuk van de kerk.