Indrukwekkend, deugddoend, koud (nog zonder verwarming) maar echt hartverwarmend, …, zo getuigden het enkele aanwezigen na de memorabele viering in de Sint-Maartenskerk van zaterdag 19 november. Drie families hadden een misintentie aangevraagd, de vormelingen hadden een hele namiddag in de kerk doorgemaakt (ze deden een ‘geloofstocht’) bleven voor de viering, ons koor ‘Pro Ecclesia’ tilde de liturgie op met zijn frisse gezangen (en ze vierden tegelijk patrones H. Cecilia en hun 95-jarig bestaan (97 corona inbegrepen). Maar daar bovenop was er een grote groep sympathisanten van de Karmelietessen van Kortrijk.
In 2021 was er al een brief gekomen van pater Generaal uit Rome waarin de zusters gevraagd werd om te verhuizen naar een Woon- en Zorgcentrum omdat het kleine aantal (in feite twee zusters) niet meer voldeed aan de kenmerken van een Karmelklooster. Tot heel recent bleven de zusters op zondag eucharistie vieren in hun kapel. Na overleg binnen de Raadsvergadering van de Vlaamse Karmelietessen en op vraag van bisschop mgr. Lode Aerts werd de kapel onttrokken aan de eredienst. Hiermee stopt een verhaal van 373 jaar biddende aanwezigheid van Karmelietessen in Kortrijk.
Op vraag van de Vlaamse Raad werd beslist om samen met zuster Marie-Joseph, zuster Marie-Cecile en zuster Reninca en een delegatie van zusters uit de Karmel van Vlamertinge, Vilvoorde en Moerzeke, een dankviering te houden, die is doorgegaan uitgerekend diezelfde zaterdag 19.11. De kerk was te klein voor de grote opkomst. Mensen kwamen van heinde en ver om samen met de zusters God te danken voor die tijd in de Karmel van Kortrijk. Pater Provinciaal Paul De Bois, samen met pater Provinciaal van Congo en nog enkele medebroeders uit Brugge en Vilvoorde, gingen mee voor. Pater Paul verzorgde de homilie.
Op de uitnodiging die de Karmelietessen hadden gestuurd stond een gedicht afgedrukt. ‘Onze’ Dirk Blockeel heeft er muziek op gecomponeerd. En voorzangers Alain en Lieve hebben dit lied na de communie – als een verrassing voor de zusters – gezongen.
Gij die ons hart naar deze Karmel dreef,
die al die tijd zo dicht in ons verbleef.
Wij danken U voor alles wat U biedt:
de diepe vreugd maar ook intens verdriet.
Voor U bestaat geen plaats en ook geen tijd.
U bent die bent, Gij zijt in eeuwigheid.
Als onze karmelpoort nu sluiten gaat,
maak ons tot deur die voor U openstaat.
Gij zijt ons licht, hoe donker ook de nacht,
de heerlijkheid waarin U op ons wacht.
Uw liefde is voor ons de hoogste vreugd,
die in ons leeft en zich in U verheugt.
A. C.
Na de viering was er in De Zindering een eenvoudige receptie waar we elkaar konden begroeten. En de zusters? Bij al dat gewemel bleven ze rustig en bescheiden aanwezig. Ze beleven een pijn om het sluiten van kerk en klooster. Maar ze vertrouwen erop dat God er wel in zal voorzien. Hoe dan ook blijven ze in de luwte bidden voor de stad en de kerk en de hele wereld. Dank u, zusters!
