DOK27 is het nieuwe jeugdlokaal van de Zeescouts Jan Bart van Harelbeke in het provinciaal domein De Gavers, naast het Forestierstadion. Het gebouw is ingericht in zeecontainers en beschikt over een volledig uitgeruste keuken, sanitair en slaapplaatsen voor 32 personen. Naast de centrale hal is er nog een aparte eet/vergaderruimte. Ik word opgewacht door Simon Coorevits en Lijs Leenknecht, die er tegenwoordig als groepsleiders de dienst uitmaken. Zij spenderen werkelijk bijna al hun vrije tijd aan zeescouting. Want het gaat goed bij de Zeescouts Jan Bart. Ze hebben er net een jubileumjaar opzitten en zijn inmiddels gegroeid tot meer dan 150 leden. Naargelang hun leeftijd komen die in een bepaalde ‘tak’ terecht: zeehondjes (6 – 8 jaar), welpen (8 – 11 jaar), scheepsmakkers (11 – 14 jaar), verkenners (14 – 17 jaar) en loodsen (17 – 19 jaar).
Is het kamp zoals bij de landscouts het hoogtepunt waar jullie naar toewerken?
Eigenlijk wel. We kijken daar ook naar uit. Als leiding steek je heel veel werk in de voorbereiding. En als je dan eindelijk kunt vertrekken, is dat echt bere-tof. Je gaat echt met een heel ‘familietje’ op kamp. We zijn overigens de hele maand juli continu op kamp. De eerste week met de kleintjes, de tweede week met de iets grotere en de laatste twee weken met de twee oudste. We gaan gewoon overal mee. Als je niet met je eigen groep meegaat als leiding, dan ga je meestal mee om te koken bij de anderen.
Wat is dan het verschil tussen de landscouts en de zeescouts?
Dat is het water natuurlijk. Zeescouts roeien, zeilen en doen allerlei activiteiten op en rond het water. Maar evengoed gewone scoutingactiviteiten zoals sjorren, bosspel, etc. Dat is echt een supervoordeel, want bij ons krijg je te maken met de twee werelden. Het is dus niet dat we het ene moeten laten voor het andere. De jongste takken gaan bijvoorbeeld gewoon op tentenkamp. Maar de oudste takken trekken dan 14 dagen op zeilkamp naar Nederland en doen een hele trektocht door verschillende havens. Je hebt dus van alles geproefd.
Wat zijn de typische activiteiten van de zeescouts?
Dat is zonder twijfel de roeiweek en de zeilweek voor de verkenners en loodsen tijdens de paasvakantie. Het is de bedoeling dat iedereen zowel theoretisch als praktisch een basis heeft. Onze leden leren onder meer kaartlezen en navigeren. Verder leren ze wat er kan mislopen op het water en hoe ze daarmee moeten omgaan. Want als je op kamp gaat, dan moet je ze ook wel kunnen vertrouwen dat ze er echt iets van af weten. Het is dus niet zomaar ‘bootje varen’, maar een echte training in nautische vaardigheden. Er volgt ook een examen dat leidt naar een brevet, zodat het echt wel serieus wordt genomen.
Sinds een vijftal jaar doen we de zeilweek in Brugge, samen met de vier zeescoutsgroepen van West-Vlaanderen (Brugge, Zeebrugge, Oostende en Harelbeke) en dat is echt superleuk. Voor ons is het fijn dat we elk jaar de vrienden van de andere leidingen terugzien. En de leden vinden het eveneens superleuk om de vrienden terug te zien en tegelijk dingen bij te leren. Bovendien kunnen ze vervolgens overgaan naar een hogere groep en dat is echt motiverend om nog een tandje bij te steken.
Ik merk dat elke tak ook een wet heeft (zie bijvoorbeeld de wet van de scheepsmakkers)
Inderdaad. En alle leden moeten die ook uit het hoofd kennen. Tijdens de formatie kiezen we altijd iemand uit die de wet van zijn of haar tak mag opzeggen. Het is de bedoeling dat je dan de wet feilloos uit het hoofd kunt opzeggen, zo niet ‘vlieg je in het sop’ (lachje).
Is die wet er alleen maar voor de vorm, of willen jullie daar ook daadwerkelijk naar leven?
Je kan de wet beschouwen als een emotionele afspraak die onze leden impliciet meedragen. Het hangt heel erg samen met de Belofte. Dat is een ceremonie tijdens het groepsweekend in november. We gaan dan ‘s avonds op een rustig moment in een cirkel neerzitten en dan beloven we dat we voor de rest van het jaar zullen werken aan onze minder goede eigenschappen, dat we met elkaar meer rekening zullen houden. Het is een groepsmoment, waarbij iedereen om beurt aan het woord komt. En als je de belofte gedaan hebt, dan mag je na dat ceremonieel moment drie vingers in de lucht steken. Als je dus de wet opzegt, word je ook herinnerd aan wat je hebt beloofd. Het is een beetje een geheugensteuntje. Als een scheepsmakker bijvoorbeeld zegt: ‘hij wil winnen en kan verliezen’ dan weet hij dat hij niet moet meespelen als hij niet tegen zijn verlies kan. Of ‘hij helpt graag waar hij kan’ en als er iets moet gedaan worden aan de boten, dan moet de leiding daar niet veel over zeggen, omdat hij het weet.
Simon Coorevits en Lijs Leenknecht vormen sinds september de Groepsleiding van de Zeescouts Jan Bart.
Gefeliciteerd Simon en Lijs. Ik wens jullie veel succes al nieuwe groepsleiders.
Lieven Defour
Meer info over zeescouting in Harelbeke:
Zeescouts Jan Bart
Stasegemsesteenweg 27
8530 Harelbeke
groepsleiding@zeescoutsjanbart.be
http://www.zeescoutsjanbart.be