Dat God van stenen brood zal maken,
dat Hij ons behoeden zal voor elke ramp
en tegenslagen uit de weg zal ruimen..
Hardnekkig leeft dit godsbeeld voort
tot in het eerste bidden van ons hart.
Maar dit is heidendom,
ruikt naar bezwering en magie.
Het leven van zijn teerbeminde Jezus
was niet vrijgesteld van leed en pijn.
Hij heeft het onvermogen aangevoeld
van kleine mensen in verdrukking,
de beklemmende onmacht gekruisigd te zijn
in zijn sterkste ledematen.
En God kwam Hem niet te hulp,
speelde niet voor dépanneur.
God bleef zwijgend Hem nabij
zoals een geliefde doet die mee-lijdt
en woorden overbodig vindt.
God bleef
doorheen de pijn en de ontreddering,
bleef Hem dragen tot in de dood,
tot aan de overkant.
Dat God van stenen brood zal maken...
dat heeft de duivel uitgevonden.
Maar dat wij voor elkaar
brood zouden breken
en pijn zouden delen...
Dat heeft Jezus ons geleerd.
Manu Verhulst