Onze reporter, Vlabram de postduif, streek neer ten velde en zag daar vele enthousiaste begeleiders. Zijn nieuwsgierigheid werd getriggerd. Begeleider zijn, wat is daar juist zo leuk aan? Kan iedereen zomaar begeleider worden en wat zou je er dan voor moeten kunnen? Zouden er opleidingen bestaan? Hij koos een begeleider uit en stelde enkele vragen:
Wie ben jij?
Ik ben Vibe, hoofdleidster van de plussersgroep Doedadis in Overijse.
Vertel eens: wat vind jij het leukst aan begeleider zijn?
Ik geniet van het luisteren naar de jongeren die verder durven (en mogen) denken in onze groep.
Het respect dat er heerst voor elkaars verhaal, elkaars mening en de vriendschap die in de groep groeit, vind ik fantastisch.
Hoe zou je jezelf omschrijven als begeleider?
Ik wil voor iedereen mijn armen open houden en een luisterend oor zijn.
Ik hoop op een grappige en plezierige manier toch tot serieuze thema’s en gesprekken te komen met gelovige en zoekende jongeren.
Door jongeren echt jongere te laten zijn, hen te laten spelen en ook te laten vertellen met welke gevoelens en conflicten ze in aanraking komen, hoop ik van Doedadis een steeds sterkere groep te maken.
Jij volgde een cursus animator. Welke meerwaarde had dit voor jou?
Ik leerde er samenwerken met verschillende soorten mensen. Ik leerde ook mezelf kennen, als begeleider; waar mijn talenten en tekorten zaten.
Het meest fantastische aan de cursus vond ik de individuele begeleiding, waarbij niet alleen naar jou als ‘begeleider’ maar ook naar jou als mens gekeken werd.
Deze oprechte woorden van Vibe klonken als muziek in de oren van Vlabram de postduif. Dankjewel Vibe en nog veel plezier bij DoeDaDis!
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.