Donderdag 20 juli 2018, 4 uur in de ochtend. Mijn wekker loopt af. Vandaag start de Limburgse Diocesane Lourdesbedevaart. Vandaag ga ik voor de vijfde keer naar Zuid-Frankrijk om in dienst van de zieken een zware, maar liefdevolle week tegemoet te gaan. En ook al is het niet mijn eerste keer, ik voel net zoals elke zomer kriebels in mijn buik. Ik heb amper geslapen, maar ben totaal niet moe: dat allemaal door de opwinding. Ik kijk er zo naar uit om iedereen terug te zien en nieuwe mensen te leren kennen!
Donderdag 20 juli 2018, 9 uur in de ochtend. Aankomst in Tourcoing. Nadat ik mijn vriendinnen in de armen ben gesprongen, de nieuwe mensen kort heb leren kennen en een babbeltje heb gemaakt met de verplegers, brancardiers en zieken, is het tijd om aan het echte werk te beginnen! Koffers en rolstoelen naar de juiste wagon sleuren, zieken in de trein dragen en de trein klaarmaken voor vertrek. Deze eerste momenten zorgen altijd voor een beetje chaos, dat kan ook niet anders als je met zo velen bent. Maar wanneer je iedereen vanaf het eerste moment zo hard ziet werken om er voor te zorgen dat het voor de bedevaarders een leuke reis kan worden, dan weet je dat de week goed begonnen is…
Vrijdag 21 juli 2018, 12 uur in de middag. Onze aankomst gisteren in Lourdes was niet zoals andere jaren in 38°C volle zon, maar in de gietende regen. Het was eens iets anders en gelukkig is iedereen veilig en een beetje nat in het hotel aangekomen. Vanochtend moesten we pas om half 7 opstaan – in Lourdes is dat uitslapen – en is de zon weer een beetje beginnen schijnen. We hebben toen onze eerste viering van de reis gehad en meteen die van de jongeren: een bruiloft waarbij gedanst werd! Nu staan we met de hele groep klaar op het heiligdom voor de jaarlijkse groepsfoto. Als je mij zoekt, ik moest net niezen wanneer de fotograaf de foto trok!
Zaterdag 22 juli, 12 uur in de middag. Het was een zware ochtend, want vandaag mochten we niet uitslapen en toch zijn we met enkele jongeren deze nacht tot in de vroege uurtjes gaan dansen in de plaatselijke discotheek. De vermoeidheid is dus onze eigen schuld, maar dat hoort er natuurlijk bij. Op dit moment sta ik met de jongerengroep op de top van de Pic du Jer, de hoogste berg in de omgeving van Lourdes. Het was een helse klim – zeker zo vroeg op de ochtend – maar het prachtig uitzicht over ons geliefde stadje maakt alles goed. Nu gaan we weer met het treintje naar beneden om terug de zieken te gaan verzorgen. Wedden dat ze al uitkijken naar de kaarsjesprocessie van vanavond?
Zondag 23 juli 2018, 4 uur in de middag. Vanochtend was het weer vroeg voor een hele mooie viering. Gelukkig konden we het deze namiddag wat rustig aan doen, want het was winkelnamiddag! Lisa, Dieter, Gitte en ik zijn samen met twee verpleegsters en “onze madammen” (zo noemen we de zieke vrouwen die op de kamer liggen waar wij verantwoordelijk voor zijn deze week) een beetje gaan shoppen in Lourdes. Op dit moment zitten we natuurlijk even te bekomen – het is hier zelfs heel warm geworden – op café met een verfrissende picon vin blanc of een lekkere ijscoupe.
Maandag 24 juli 2018, 3 uur ’s nachts. We staan op dit moment met heel wat jongeren opnieuw in de discotheek van Lourdes. We vieren dat onze laatste volledige dag in Lourdes er weer op zit en een succes was. Deze middag kreeg ik tijdens de laatste viering mijn zilveren medaille in de Belgische hospitaliteit omdat ik voor de vijfde keer mee ben geweest naar Lourdes. Ik kijk er al naar uit om – over dertien jaar – die gouden medaille te krijgen. Na deze viering hebben we met de jongerengroep een gesprek gehad met bisschop Patrick Hoogmartens. Na dit gesprek hebben Tibo, Tim, Filip en ik officieel afscheid genomen van de jongerengroep – omdat we allemaal vijf jaar meegaan - met een cadeautje en persoonlijk kaartje voor iedereen.
Nu ik hier in de discotheek sta te dansen samen met de andere jongeren besef ik hoe hard ik deze groep ga missen. Het is tegenwoordig niet evident als jongere om tijd en slaap op te offeren om mee te gaan naar Lourdes en in dienst te staan voor de zieken. Maar de prachtige mensen waarmee ik hier omringd wordt, doen het allemaal alsof het niks is. Ik heb de afgelopen 5 jaren zo veel mooie mensen leren kennen, heel veel aangrijpende verhalen gehoord en heel veel liefde mogen voelen. Alles wat ik heb mogen ervaren in deze jongerengroep heeft me overtuigd om volgende jaar gewoon weer mee te gaan, zij het als brancardier. Lourdes is echt mijn favoriete plaats op aarde geworden.
Liza