Van Aswoensdag tot en met Pinksteren kan je deelnemen aan het ‘Weg van God’-traject. 100 dagen lang het avontuur aangaan met de Bijbel om te ontdekken wat Gods verlangen voor jou is. Sara nam deel aan het Samuëlproject. Een periode waar het leren bidden met de Schrift centraal stond. En ook het ‘Weg van God’-traject biedt jou die mogelijkheid. Wij gingen in gesprek…
Hoe is Jezus in jouw leven gekomen?
Ik ben opgegroeid in een gelovig gezin. Zo gingen we elke week naar de kerk. Mijn ouders waren daarbij een voorbeeld voor mij. De manier waarop zij hun geloof beleefden, raakte mij. Ik sloot mij ook aan bij het kinderkoor die de vieringen in de kerk opluisterde. Dat heeft veel voor mij betekend. Op die manier was ik actief aanwezig in de mis. Zingen is twee keer bidden, zeggen ze. En dat kon ik toen zelf ervaren.
“Elke beweging of activiteit doet je op een eigen manier groeien.”
Ik was ook lid van een Jokri-groep, en dit was een eerste belangrijke stap in mijn gelovig groeien. Later leerde ik diverse andere bewegingen en activiteiten kennen, zoals Taizé, de Wereldjongerendagen, de Sint-Michielsbeweging, Sant’Egidio en de Jezuïeten. Die brede waaier aan ontmoetingen heeft mij geholpen om verder op weg te gaan want elke beweging of activiteit doet je op een eigen manier groeien.
Waarom heb je ervoor gekozen om deel te nemen aan het Samuëlproject?
De voornaamste reden waarom ik mij heb ingeschreven voor het Samuëlproject was het verlangen om keuzes te maken mét God, met mijn geloof als richtingaanwijzer. Maar wat mij zeker ook aansprak, was het ‘samen met anderen op weg gaan’. Ik heb het altijd heel fijn gevonden om het geloof met anderen te beleven. Tijdens het project waren we een motivatie en steun voor elkaar. We hadden ook tweewekelijkse ontmoetingen met een geestelijk begeleider. Ook dat was belangrijk voor mij: kunnen delen met iemand over het geestelijk voedsel dat ik via de Schrift ontving.
Mijn deelname aan het project heeft mij ook laten zien dat de Bijbel niet iets van vroeger is. Het is niet zomaar een boek dat 2000 jaar geleden geschreven is. Ik mag God ‘vandaag’ ontmoeten in Zijn woord.
“De blinde die terug kan zien? Dat ben ik!”
En het verdwaalde schaap uit het evangelie volgens Lucas? Dat ben ik! De blinde die terug kan zien? Dat ben ik! Jezus komt naar mij toe en Hij verlangt dat ik bij Hem ben. Dat is heel mooi, want de liefde van God voor elke mens wordt geuit in de Schrift. De Bijbel is eigenlijk één grote liefdesbrief van God aan mij. En van daaruit begon ik zelf ook meer te leven vanuit mijn hart. Als ik besef wat God voor mij gedaan heeft, groeit in mij het verlangen om iets terug te geven, uit dankbaarheid voor de gratuite liefde die ik mag ontvangen.
Zo'n project kan soms ook confronterend zijn... Hoe was dat voor jou?
Ik werd vooral geconfronteerd met mijn eigen zwakheid en onmacht. Ik was tijdens het gebed heel vaak afgeleid door alles wat rondom mij gebeurde. Maar God heeft oneindig veel geduld met mij. Ik weet dat Hij al blij is met mijn goede intentie om tijd te maken voor Hem. God is een barmhartige en liefdevolle Vader, die mijn – en ons – menszijn heeft gekend.
Heb je ook moeilijke momenten ervaren?
De weekends waren voor mij vrijwel altijd een struikelmoment. Tijdens de weekdagen had ik een min of meer vaste structuur en die viel op zaterdag en zondag weg. Bidden is toen vaak niet gelukt. Maar op maandag begon ik altijd opnieuw met goede moed! Misschien is dat wel een wijze les voor veel momenten in het leven: na het vallen altijd vol goede moed terug opstaan. Een andere moeilijkheid waar ik mee geconfronteerd werd, was het bidden met Bijbelteksten die ik al goed kende. Die liet ik veel sneller achterwege, vanuit de idee dat ik toch al wist waarover het ging. Intussen heb ik ontdekt dat elke tekst altijd weer nieuw is. Bidden met de Schrift vraagt een zekere openheid voor wat God met dezelfde tekst op een nieuwe manier tot jou wil zeggen.
Merk je een verschil tussen de periode voor en de periode na je deelname?
Voor mijn deelname aan het Samuëlproject had ik weinig ervaring met bidden met de Bijbel. Ik zei voornamelijk gekende gebeden op. Toen het project afliep, ben ik vrij snel weer gestopt met het bidden met de Schrift. Een paar jaar na het project heb ik die draad dan terug opgepikt. Als ik nu terugkijk, merk ik dat die ervaring van het Samuëlproject pas later echt vrucht is beginnen dragen. In die zin is het net zoals het mosterdzaadje. Het heeft tijd nodig om te groeien … om dan ten volle open te bloeien.
Welke plaats heeft bidden met de Schrift, vandaag na het project, in jouw leven?
Bidden met de Bijbel is voor mij als het ware ‘quality time’ met God. Als je iemand beter wilt leren kennen, dan breng je tijd door met die persoon en hou je elkaar vaak gezelschap. En zo is het ook in onze relatie met God. Op sommige dagen is dat minder evident. Maar hoe weinig tijd ik soms ook heb… toch probeer ik om elke dag een beetje van die tijd aan Hem te schenken.
“God verlangt misschien niets meer van mij dan apostel te zijn van zijn liefde.”
En het zaadje blijft, stap voor stap, verder groeien. Ook in mijn dagelijks leven. God verlangt misschien niets meer van mij dan apostel te zijn van zijn liefde. Dat kan uitgedrukt worden in kleine gebaren: een luisterend oor, een schouderklopje of een klein teken van aandacht en liefde.
Tot slot: waarom deelnemen aan het 'Weg van God'-traject?
Dit project heeft me geleerd om op weg te gaan met Gods Woord als wegwijzer. Als je Gods liefde voor jou wil leren kennen, laat je dan voeden door de Schrift. Luister naar wat Hij je te zeggen heeft, en open je hart om Zijn liefde te ontvangen.
“De Bijbel is als een wegenkaart.”
We bewandelen het pad van ons leven, en in de Schrift vinden we verzen die ons de richting aanwijzen. Eigenlijk kan ik het Samuëlproject in één zin samenvatten met een vers uit psalm 119: “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.”
'Weg van God'-traject iets voor jou?
Wil je zelf meer te weten komen over het 'Weg van God'-traject? Op deze pagina vind je alle informatie. Inschrijven kan tot 10 februari 2021.