Luisterend naar de vele verhalen over wachten, kwam de gedachte in mij op dat de antwoorden die mensen gaven: vriendschap, gezondheid, liefde, genieten van het leven, respect,… in feite niets met wachten te maken hebben. De mensen vertelden helemaal niet waarop ze wachten, maar getuigden over zaken die voor hen onmisbaar zijn in het leven. Daarnaast hoorde ik ook dat geluk dikwijls onverwachts uit de hoek komt.
Het ware geluk is niet maakbaar. Het overkomt ons. We moeten er niet op staan wachten, maar het laten gebeuren.
Is dit ook zo voor het wachten op Jezus, op de onoverwinnelijke liefde? Misschien moeten we tijdens de advent niet staan wachten op Jezus, maar moeten we ons vooral klaarmaken om hem te verwelkomen, door zelf te getuigen van een onoverwinnelijke liefde, door vriendschap te delen, door respectvol met iedereen om te gaan, door te bidden voor mensen die ziek zijn of hulp nodig hebben.
Misschien is geloven leven vanuit het vertrouwen dat we Jezus niet hoeven op te wachten. God komt naar ons toe als we ervoor open staan.
Maar de advent doet er ons wel elk jaar opnieuw aan denken dat we aandachtig en waakzaam moeten zijn, dat we ons moeten voorbereiden op Zijn komst. Hij komt immers op de meest onverwachtse momenten naar ons toe... Ik ontmoette Hem op Zaventem in elk verhaal.
Isaac Van der Jeught