Bang was ik niet, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik toch plankenkoorts had. Dit is een niveau waarop ik nog niet geacteerd had. Chris De Saveur heeft het over zijn voorzitterschap van Neos, Netwerk van Ondernemende Senioren. Zijn woordkeuze verraadt een andere passie, het toneelspelen. Ik heb een drukke agenda, maar daar kies ik zelf voor. Ik doe het graag.
Waar komt uw ondernemingszin vandaan?
Chris De Saveur • Ik kom uit een gezin van zelfstandigen in Zottegem. Mijn ouders hadden een drukke zuivelzaak. Moeder deed de winkel, vader de baan. Ik ben de oudste van zes, maar ik mocht toch studeren in het college.
Ik ben de leraars, priesters en leken dankbaar voor de weg die ze toonden. Het ging niet enkel om leerstof, ze brachten ons ook sterke waarden bij. Voorts was ik actief in de scouts. Daar groeide mijn sociaal engagement. Maurice Coppieters kon jonge mensen in vuur en vlam zetten. Jean-Luc Dehaene heb ik ook nog gekend op de barricaden van het VVKS.
Welke waarden draagt u precies mee?
Chris De Saveur • Rechtvaardigheid vooral. Onrecht konden ze bij ons thuis niet verdragen. Als je dat voelt, krijg je dat automatisch mee. Verbondenheid ook, oog en oor hebben voor je naaste. Dat leidt automatisch naar sociaal engagement.
Kreeg u ook het geloof van thuis mee?
Chris De Saveur • Ja en daar ben ik mijn ouders tot vandaag dankbaar voor.
Geloof was voor hen geen siroop, mijn ouders stonden met beide voeten op de grond.
Ze legden op een fijne manier getuigenis af. Hoewel ze in de zaak stonden, waren ze ook heel sociaal geëngageerd. Onze pa wist bijvoorbeeld welk gezin het wat moeilijker had en daar had hij dan wat meer compassie mee.
Koos u ook een job in die richting?
Chris De Saveur • Na mijn oude humaniora, Latijn-Grieks, dook ik meteen het professionele leven in. Eerst even bij de toenmalige Kredietbank, vervolgens mijn hele carrière bij voedingsbedrijf Unilever, als verkoopleider en later, met een duur woord, accountmanager.
Het voordeel van te starten op de onderste trede was dat ik mij altijd goed bleef realiseren dat het niet mijn taak was boven mensen te staan, maar naast hen. Via samenwerking kon ik veel meer realiseren.
De ondernemer in mij is overigens nooit verdwenen. Ik bleef nieuwe projecten uitvinden en organiseren.
Bijna veertig jaar geleden richtte ik zelf een toneelkring op, waarvan ik tot vorig jaar stichtend voorzitter was. Ik was zeventien jaar voorzitter van de culturele raad en meer dan 35 jaar voorzitter van vtbKultuur.
Nu nog leid ik het kerkkoor in Elene, ik ben cantor en ik was drie jaar lang catechist, met veel enthousiasme. Ik stond daar echter als zestigplusser bij twaalfjarigen, die gasten zagen hun opa daar staan!
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.