De Maand van de Spiritualiteit gaat nog tot eind oktober op zoek naar de eigenschappen en de zin van perfectie. Het bijbehorende boek Ik is perfect, geen essay dit jaar, maar een geheel van tien persoonlijke brieven, is van de hand van Eva De Roovere (38). Het pad dat we bewandelen, maakt ons uniek en dat is zoveel interessanter dan perfect.
De Roovere vertelt dat ze in een leesclub zit. We kiezen een boek, prikken een datum en bespreken bij thee en koekjes wat we lazen, legt ze uit. Dat is fijn, want iedereen leest anders. Zelf bleef ze bijvoorbeeld hangen bij een citaat van auteur Herman Hesse, over het volmaakte zijn dat God is en over hoe mensen daar een beetje dichter bij komen als ze hun mogelijkheden verwerkelijken. Het fragment werd het openingscitaat voor Ik is perfect.
U verbindt uw naam aan de Maand van de Spiritualiteit. Noemt u zichzelf spiritueel?
Eva De Roovere • Ik doe nu tweeënhalf jaar aan transcendente meditatie, twee keer twintig minuten per dag. Dat is voor velen genoeg om me ‘spiritueel’ te noemen. De vraag naar wat ons overstijgt, boeit me echter al langer dan ik me herinner.
Sinds ik mediteer, lijkt het antwoord dichterbij te komen.
Bij transcendente meditatie herhaal je in stilte een mantra die je van een leraar krijgt. Het helpt je om gedachten van het moment te negeren en de stilte voorbij de gedachtestroom naar boven te brengen. Ik ontdekte het via Catching the Big Fish, een boek van regisseur David Lynch, van wie ik fan ben.
Hij beschrijft hoe we voortdurend aan de oppervlakte zwemmen, in een wirwar van kleine vissen, boten en boorplatformen. In dieper water is minder beweging, maar zijn de vissen groter. Dat zijn de ideeën die van waarde zijn en die je bovenhaalt door naar de stilte te zoeken. Ik denk dat elke religie er de weg naar wijst, of het nu door meditatie is of gebed.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.