Acht mooi gedekte tafels met daarop biologisch zuurdesembrood, kaas van het Hinkelspel, Gentse Tierenteyn-mosterd, kerstomaatjes, augurken en ajuintjes. Plaats van deze lunch is de foyer van het gerenoveerde Sint-Baafshuis, de nieuwe naam voor het vroegere bisschoppelijke seminarie in de Biezekapelstraat.
De vensters open
We kijken uit op de kathedraal en het Sint-Baafsplein, zegt Marc Peersman van CCV in het bisdom Gent, de christelijke vormings- en begeleidingsorganisatie die de lunchgesprekken organiseert. En we willen graag de vensters openzetten en ons bewogen weten door wat er in de wereld gebeurt.
Vandaar de lunchgesprekken die vanaf nu elke derde donderdag van de maand een relevante maatschappelijke thema behandelen die mensen, dus ook ons als christenen, bezighouden. Daarbij staat niet de persoon centraal, maar het onderwerp. Al zijn de sprekers wel christelijk bewogen mensen.
En gezien we toch allemaal moeten eten, mikken we op een publiek dat in de stad woont of werkt. Marc Peersman
De Roma in Gent staan vandaag als eerste op het menu. Spreker van dienst is Henri Hemelsoet, diaken en bezieler van vzw De Tinten. Dat is een organisatie, op een boogscheut gelegen van het Sint-Baafshuis, die hulp biedt aan vluchtelingen, asielzoekers en mensen zonder wettig verblijf en die omwille van hun ras, overtuiging of godsdienst in hun thuisland achtervolgd of gediscrimineerd worden.
Op zoek naar een beter leven
Ik ben blij dat ik hier mag zijn, opent Henri Hemelsoet zijn betoog, want een van de doelstellingen van De Tinten is om mensen te sensibiliseren. Hemelsoet vervolgt dat het grootste deel van hun doelgroep Roma zijn, voornamelijk uit het Slowaakse Kosice.
Hij schetst de achtergrond van de Roma en wijst erop dat het een nomadisch volk is en dat ze geen homogene groep vormen. Ze trekken weg, omdat ze in erbarmelijke omstandigheden leven en op zoek zijn naar een beter leven.
Ze stappen van de bus in Gent Dampoort en hebben vaak alleen mee wat ze aanhebben. Henri Hemelsoet
Sommigen moesten zelfs alles verkopen om hun busrit van zo’n 140 euro met Eurolines te betalen. Ze vinden vaak de dag zelf nog hun weg naar De Tinten, omdat ze door hun familie op de hoogte werden gebracht, legt hij uit. Bij ons krijgen ze kleren en iets te eten en we springen ook financieel bij.
Hun eigen boterham
Hemelsoet zegt niet dat de komst van de Roma een probleem zijn, maar wel het grote aantal mensen die op korte tijd naar Gent komen, waardoor ze niet meer goed opgevangen kunnen worden.
Er wordt ook van hen verwacht dat ze hun eigen boterham kunnen verdienen, maar dat is niet evident, want ze spreken geen Nederlands, kennen onze wijze van leven en niet en hebben weinig of geen vaardigheden of opleiding, zegt hij.
Gescheurd buskaartje
Komt daarbij dat ze hier niet gedomicilieerd zijn, omdat ze in kraakpanden wonen, waardoor ze geen kindergeld krijgen, de kinderen niet naar school kunnen en de volwassen zich niet kunnen inschrijven bij de VDAB.
Als wij zouden moeten leven op hun manier, zouden we nog geen week leven. Henri Hemelsoet
De diaken vertelt voorts nog heel wat anekdotes die hij meemaakte. Over een Roma die zijn gescheurd buskaartje waar nog geld opstond niet omgeruild krijgt en Henri wel. Of over een meisje dat als namiddagactiviteit op de tram gaat zitten, omdat het daar warm is of een familie die tot twee keer per week wordt opgepakt, omdat ze zogezegd geseind zijn voor inbraak.
Vriendelijk vragen
Maar er zijn ook positieve verhalen: Roma’s die geïntegreerd raken, kinderen die het goed doen op school of een man die enthousiast komt vertellen dat hij een kraakpand gevonden heeft.
Waarop ik er met een heleboel meubels naar toerijdt, vertelt Henri Hemelsoet. Maar de eigenares belt de politie, omdat zij van plan was haar huis te renoveren. Die stellen haar echter in het ongelijk, omdat ze haar bouwvergunning niet heeft opgehangen en eigenlijk een procedure zou moeten starten om de man uit haar huis – ondertussen een kraakpand geworden – te krijgen.
Licht verteerbaar
De vrouw krijgt als tip van de politie vriendelijk aan de man te vragen ‘Of hij alstublieft uit haar huis zou willen gaan?’. Hij gaat akkoord, we laden alle meubels in én de politie vraagt nog waar ze de man kunnen afzetten.
Ondanks het zware thema slaagt Hemelsoet erin het onderwerp licht verteerbaar te brengen. Want hoe je het ook draait of keert, het is en blijft een lunchpauze en die zou toch niet al te zwaar op de maag mogen liggen.
Meer weten over het Beleg van Gent? Klik hier