Het ontroert me nog steeds hoe dankbaar de pelgrims in Rio waren. Duizenden keren hoorde ik dat mensen voor mij en al het personeel zouden bidden. Dat was onbetaalbaar, zegt Thiago Lopes (28).
In de aanloop naar en tijdens de WJD in zijn geboortestad werkte de jonge Braziliaan anderhalf jaar als secretaris internationale zaken voor de organisatie. De vreugde die de jongeren die week naar mijn stad brachten, was uniek, ook omdat ze zo hartelijk omgingen met de lokale bevolking. Ik zal nooit vergeten dat ze, na de slotviering, al het afval begonnen op te rapen. Toen ze vertrokken, was het strand schoon, heel anders dan na andere evenementen daar.
Terugkeer naar huis
Lopes woont intussen in de Amerikaanse stad San Francisco. Hij leidt deze zomer een groep van de University of San Francisco die MAGIS, het voorprogramma van de jezuïeten, en de WJD zelf zal bijwonen. Het voelt als een terugkeer naar huis, ook al zal ik het gebeuren nu vanuit een ander perspectief ervaren”, zegt Lopes.
Ik vind het culturele aspect van de WJD even belangrijk als het religieuze. Tentoonstellingen en theatervoorstellingen laten de jongeren op een directe manier kennismaken met de geschiedenis van het gastland. Polen lijkt me rijk aan geschiedenis.
Een ander mens
En het religieuze aspect? Ik ben katholiek geboren en opgevoed, maar de WJD zijn naar mijn gevoel pas echt een geloofsbelijdenis, zegt Lopes. Ik zeg uiteraard niet dat we de traditionele geloofsbelijdenis moeten vergeten, maar ik vind dat iedereen tenminste een WJD-editie moet beleven. Het maakt je een ander mens.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.