Ook dit jaar lanceren de jezuïeten een digitale veertigdagenretraite, met als thema Eindeloos geduldige liefde. Wie meedoet, ontvangt dagelijks een e-mail met een korte Bijbeltekst, gebedssuggesties, geloofsimpulsen, citaten en tips over hoe te bidden. Iedereen kiest zelf waar, wanneer en hoe lang hij of zij wil bidden. Om gebedservaringen uit te wisselen, worden op sommige plaatsen groepen gevormd. Ook Hilde Vanneste (50) uit Lendelede begeleidt opnieuw een groep.
De vasten is voor mij een periode om ballast van me af te gooien en stil te staan bij de kern van het leven, zegt ze. Dan denk ik meer dan anders na over mijn drijfveren.
Laat ik me leiden door eigenbelang of door de verwachtingen van anderen, of zijn mijn keuzes oprecht? Hilde Vanneste
Brengen ze mij en anderen tot leven? Leren onderscheiden is kenmerkend voor de spiritualiteit van de jezuïeten. Daarom vind ik hun retraite en gebedsmethode zo boeiend. Door je ervaringen te delen, weet je je door anderen gedragen en blijf je niet in je eigen denkwereld steken. Een nieuw perspectief of inzicht zet je weer op weg.
De dag in Gods hand
Ook buiten de vasten bidt Hilde Vanneste tweemaal daags. ’s Ochtends is dat in de kapel van het AZ Groeninge in Kortrijk, waar ze werkt als oncocoach heelkunde op de afdeling abdominale, neus, keel en oor en stomatologie .
Ik vertrek met opzet een uur vroeger, vertelt Vanneste. Zo kan ik me nog even in stilte terugtrekken. Dat geeft me rust. De lezing van de dag inspireert me bij wat ik doe. ’s Avonds bid ik thuis. Dan overschouw ik mijn dag en leg die neer in Gods hand. Waarvoor mag ik dankbaar zijn? Waar was God aanwezig? En wat kon beter? Als ik bid, probeer ik te luisteren naar Gods stem. Wat wil Hij me vertellen?
Draagkracht versterken
Als oncocoach begeleidt Hilde Vanneste patiënten zowel voor als na een ingreep. Mijn taak is te beluisteren wat iemand, op elk moment, nodig heeft om met zijn ziekte om te gaan en vooruit te komen. Ik probeer de krachtbronnen van mensen op het spoor te komen en hun draagkracht te versterken. Indien nodig, verwijs ik door naar andere hulpverleners.
In 1988 begon Vanneste de vorming tot medewerkster van het apostolaat. Sinds 1997 is ze voor altijd geroepen. Dat betekent dat ik voor altijd geroepen ben in verbondenheid met God te leven en, door mijn manier van leven, te laten zien wie God voor mensen wil zijn, vertelt ze. Velen zijn niet vertrouwd met die vorm van roeping. Dat is niet vreemd. Als medewerkster van het apostolaat ontvang je geen wijding. Je wordt geroepen, door een bisschop, om je zending onopvallend te beleven, als gist dat in deeg verdwijnt.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.