Nee, Rik Torfs wil niks kwijt over zijn privéleven, zelfs niet in het parochieblad. (lacht) Daar zeker niet! Of ik zelf vader ben? Dat blijft een mysterie, daar zeg ik niks over. De mensen in mijn omgeving hoeven niet het slachtoffer te worden van mijn toevallige bekendheid. Ik wil bovendien noch een voorbeeld zijn in het goede, noch in het kwade. Een gesprek over leven en lijden, geloof en geluk? Dat mag.
„In het klaslokaal keek ik veel door het raam", schrijft u. Hoe zag uw jeugd eruit?
Ik groeide met mijn zus op in Heist-op-den-Berg, in een burgerlijk milieu. Mijn moeder was germaniste, mijn vader jurist. Zoals alle kinderen speelde ik veel, maar ik had tegelijk altijd een heel innerlijk leven. Ik spaarde prentjes van voetballers en coureurs en ik las veel. Kinderboeken vond ik niet leuk, stripverhalen wel. Ik haalde veel uit Kuifje.
Mijn ouders waren katholiek, zondagsmisgangers, al participeerde ik niet actief aan de liturgie. Ik zat liever achterin.
Misdienaar was niks voor mij. Ik bekeek het liever vanaf een afstand.
Een priesterroeping was uitgesloten. Grote religieuze belangstelling bleef wel een rode draad door mijn leven.
„Mijn vader was rechter in Mechelen”, lezen we. Wat wilde u worden?
Aanvankelijk vrederechter, zoals mijn vader. Vanaf het derde leerjaar dacht ik even aan schrijver. Een dapper beroep, zoals brandweerman, zeker niet. Ik hou niet van het fysieke gevaar, misschien wel van het intellectuele. Ik had ook advocaat kunnen worden, maar zeker geen assisenpleiter, dan word je beter gewoon acteur.
„Vergeet niet de verkeerde keuze te maken, misschien komt dan alles goed.” Koos u goed?
Rechten studeren zat in de familie. Voor mij was het ook uitstel van executie, want het profiel van je toekomstige beroep blijft met die studie lang onduidelijk. Vanaf het derde jaar combineerde ik dat met kerkelijk recht, omdat ik de grens tussen het organisatorische en het spirituele wel spannend vond. Kerkjurist zag ik toen niet als een beroep, veeleer als een verruiming van de geest.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.