U schrikt er niet voor terug om zware thema’s aan te kaarten. ‘When Bad Luck Strikes’, over de verleiding van het kwaad, is na de aanslagen in Parijs verrassend actueel.
Helmut Lotti • Mensen beseffen niet altijd dat er achter een leuk deuntje een ernstige vraag kan schuilgaan. Hier schrijf ik over goddelijke dubbelzinnigheid. Als iemand het gevoel heeft dat hij onrechtvaardig wordt behandeld of niemand naar hem luistert, neemt hij soms het recht in eigen handen en doet hij foute dingen.
Wanneer verandert God in de duivel? Mensen trekken ten strijde in naam van God, maar diaboliseren de vijand. Ik meen dat je verkeerd bezig bent, zodra je de wapens opneemt, want ik ben wel een fan van Jezus, die zei dat je de andere wang moet aanbieden.
In ‘Lonely Road’ schrijft u over onze ambitieuze jacht op succes en hoe eenzaam je daarvan wordt. U pleit zelf ook schuldig.
Helmut Lotti • We willen ons ontplooien. Dat is mooi, maar soms loop je daarin verloren. Je wil voldoen aan verwachtingen en jaagt blind ambities na, ten koste van je authenticiteit.
Je moet trachten jezelf trouw te blijven. Dat is een dagelijks gevecht.
Vijf jaar geleden ging ik aan de kant staan, omdat ik het gevoel had dat ik mezelf verloor. Net op tijd. Zo voorkwam ik een burn-out.
‘Won’t You Help Me?’ schreef u nadat u voor het programma ‘Ook getest op mensen’ op één 48 uur lang vrijwillig in de huid van een dakloze kroop. Een beklijvende ervaring?
Helmut Lotti • Ik was er niet goed van. Mensen negeerden me. En bespotten me zelfs. Een man in een chic kostuum grapte: De vuilnisbak zit vol. Verschrikkelijk. Omdat ik kou en honger had, ging ik een kerk binnen. Niemand joeg me weg, ondanks mijn clochardoutfit. Toen ik te communie ging, keek de priester me aan. In zijn ogen las ik de vraag: Gaat het, jongen?
Bij de vredeswens schudde iedereen me de hand met de glimlach. Een hartverwarmende ervaring.
Toen ik een beeld van Sint-Antonius zag, bad ik: Wil je me het geloof teruggeven in de goedheid van de mens, zoals ik hier mocht ervaren? En kijk, buiten botste ik op drie jongens op zoek naar de concertzaal Ancienne Belgique. Ik bracht hen ernaartoe. Ze bedankten me met 15 euro. Met de helft had ik genoeg om het die 48 uur vol te houden.
U bent Goodwill Ambassadeur voor Unicef en schreef het lied ‘Armoe’ voor het Kinderarmoedefonds. Waarom?
Helmut Lotti • Ik wil me engageren. Blijven stilzitten is geen optie. Er is te veel sociale onrechtvaardigheid. Er zou meer onderlinge solidariteit en wederzijds respect mogen zijn. Ik wil iets teruggeven voor het geluk dat mij te beurt valt. Wat heb je aan geluk als je het niet kunt delen? Als je het zelf goed hebt, mag je best gul zijn voor anderen, dat is zelfs een plicht.
Delen van je overvloed is trouwens Bijbels. Ik ga niet meer op stap zonder kleingeld in mijn zak. Niet iedereen is even weerbaar. Het is aan ons om wie minder weerbaar is, op te nemen in onze warmte. Daarom is het zo symbolisch dat kerken de deuren openzetten. Je bent welkom, is de mooiste boodschap die ze kunnen uitdragen.
U rolde per toeval in de showbizzwereld. Bent u dankbaar voor uw zangtalent?
Helmut Lotti • Ik ging er lang achteloos mee om, ook al zegt de Bijbel dat je je talenten moet gebruiken. Ik zag niet dat dit mijn weg was. Ik droomde van de gele trui op l’Alpe d’Huez. (lacht) Voor wielrennen had ik geen aanleg. Inmiddels ben ik dankbaar dat ik mensen gelukkig kan maken met mijn shows, maar ook met mijn teksten. Door bepaalde thema’s aan te snijden, kun je mensen bemoedigen: Ah, hij heeft dat gevoel ook. Dat is de kracht van muziek: ze laat je voelen dat je niet alleen bent.
Helmut Lotti zingt ten voordele van het Kinderrechtenfonds van zuster Jeanne Devos op 15 december in Leuven en op 21 en 22 december in de Sint-Laurentiuskerk in Antwerpen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.