Hoe rolde u in de tv-wereld?
Wim Lybaert • Vrienden van mijn ouders hadden een kleinschalig productiehuis in Brugge, waar ik mee de regionale zender Focus TV uit de grond stampte. Ik werkte keihard, studeerde, volgde cursussen montage. Later trok ik naar VT4. Knoppen bedienen, kon ik al, daar leerde ik programma’s analyseren. En dan begon Woestijnvis, daar bleef ik zeventien jaar.
Omringd zijn met grote talenten maakt je zelf ook beter.
Ik werkte mee aan onder meer Meneer doktoor, Nonkel pater en Weg naar Compostela.
Had die tocht voor u religieuze dimensies?
Wim Lybaert • Heel zeker. Thuis zat het geloof er niet in, mijn pa is atheïst. Mijn moeder was katholiek opgevoed en stuurde me naar een college. Ik ben blij dat ik daar die basis meekreeg. Op die Compostelareis, 2.500 kilometer stappen, ontdekte ik weer de waarde van het katholieke verhaal.
Voor veel pelgrims, zeker vroeger, is hun enige ankerpunt onderweg het geloof.
Vreemde landschappen, een taal die ze niet spreken, maar een kapel of kerk is overal herkenbaar. Als je stapt, voel je dat er meer is dan alleen een wandeling naar Spanje.
Voor u gaat een moestuin ook over ‘meer’.
Wim Lybaert • Het klinkt blasé, maar ik heb een hoger doel: mensen bewust maken waar ze vandaan komen. Het gaat niet over die krop sla van eigen kweek, maar om je gevoelens als je een zaadje in de grond steekt en er komt iets uit. De tijd in je moestuin win je op andere uren van de dag terug. Je denkt helderder na en piekert minder.
U durft luidop te zeggen: ‘Ja, ik geloof.’ Niet evident in de mediawereld. Krijgt u reacties?
Wim Lybaert • Daar trek ik me nu eens niks van aan. Mijn pa zei: Wim, dat zou ik niet zeggen. Waarom niet? Ik ben 47, ik hoef me niet meer te verantwoorden.
Ik wil niemand schofferen met mijn geloof, maar als ze het me vragen, zeg ik het.
Onze kinderen zijn bewust gedoopt. Voor veel mensen is het een statement om ze niet te laten dopen. Ik vind dat onnozel. Je ontneemt hen iets fenomenaals. Wat ze er later mee doen, bepalen ze zelf, maar je kunt je geschiedenis niet wissen.
Is de moestuin meer dan een hype?
Wim Lybaert • Oh ja. De slinger in de maatschappij keert terug. Een moestuin is een bescheiden manier om een stapje terug te doen in ons welzijn. De natuur zal ons zelf forceren om anders te leven. Kijk naar alternatieve economieën, ruilhandel: ook kleinschalige initiatieven die doorsijpelen.
Merkt u dat al aan uw eigen kinderen?
Wim Lybaert • Ik heb zonen van tien en acht en een dochter van vier. Kinderen leven vandaag veel bewuster. Op mijn school werd vroeger veel gepest, ook door mij. Nu worden pesters eruit gepikt, er volgt een gesprek met de ouders, waarschuwingen.
Ik ga veel naar scholen om te spreken, ik heb goede hoop. Onze generatie heeft veel verspild, ik ook.
Ik wil nu aanzetten geven, dat is de kracht van de media. Televisie is artificieel en staat eigenlijk haaks op het pure van de moestuin. Die werelden botsen in mijn hoofd. Maar als ik tv maak, wil ik dat er een boodschap achter zit.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.