Is het die zin voor realiteit die u ook aan het studeren zette?
Julien Vermote • Ik studeerde boekhouding en fiscaliteit terwijl ik bij de Beloften koerste. Ook al koers je succesvol op je achttiende, je krijgt het niet in de schoot geworpen. Dromen doet leven, maar je moet ook nuchter blijven. Ik vind het niet erg om hard te werken.
Integendeel, als je alles gegeven hebt, is de voldoening des te groter.
Er zal altijd wel iemand zijn die het makkelijker heeft dan jij, die het beter doet, die meer heeft. Steeds vergelijken met anderen maakt je alleen maar ongelukkig. Ga voor je droom, doe je best, trek je op aan wat je realiseert en wat je voldoening geeft. Iedereen heeft moeilijke momenten. Net daaruit leer je. Net daardoor groei je.
In de koers gaat het om winst. Er is maar een eerste plaats. Hoe gaat u daarmee om?
Julien Vermote • Natuurlijk win ik graag, maar het schenkt me ook voldoening als ik een ander aan de overwinning kan helpen. Dat is de christelijke gedachte die ik van thuis meekreeg om goed te doen voor een ander. Ik heb er geen moeite mee mezelf weg te cijferen en in dienst van een ander te rijden. Door je best te doen, door je inzet, door je mentaliteit, dwing je appreciatie af. Dat krijg je niet op een dienblaadje. En dan komt je kans wel. Zo was ik kopman in Engeland. Je moet altijd ambitieus blijven, maar niet ten koste van anderen.
En ja, in de koers is er maar één winnaar, behalve in het WK ploegentijdrit dat we in oktober wonnen. Zo staat er in elke koers achter iedere kopman of winnaar een ploeg die een tactisch plan uitwerkt. Buitenaf is daar weinig erkenning voor, in de ploeg gelukkig wel. Als je moet strijden voor een zege, zoals in 2013 in de Giro met ‘Cav’ (Cavendish, die de jonge Vermote lof toezwaaide omdat hij zich leeg reed in de jacht op de koplopers en aldus zijn kopman aan diens honderdste ritzege hielp, n.d.r.) en je rijft die binnen, is dat prachtig. Dankzij de ploeg stijg je boven jezelf uit en zet je een knalprestatie neer. Dat kunnen delen met je ploegmaten is super.
U bent bijna dertig. De meeste wielrenners hangen hun fiets aan de haak rond hun 35ste. Kijkt u al vooruit?
Julien Vermote • Nu stop ik al mijn energie in de koers. Ik besef echter goed dat het leven meer is dan dat. Nadien wil ik een nieuwe uitdaging zoeken, liefst iets dat ik met passie kan doen. Wat je graag doet, doe je beter. Dat komt dan weer anderen ten goede. Zo maak je de wereld toch een beetje beter.