Is dat nog vijf jaar vol te houden?
Paul Karam • Ik vrees ervoor. Het dagelijkse leven bewijst van niet. We kunnen niet meer, de mensen kunnen niet meer. We merken bijvoorbeeld dat we veel jongeren verliezen. Vroeger trokken ze hier naar de universiteit, om nadien hoogstens de specialiseren in het buitenland, nu trekken ze meteen na de middelbare school weg. Een deel keert nooit terug.
Aan het begin van de crisis was ik nog parochiepriester.
Ik riep mijn parochianen op om te helpen. Ik verwachtte geen enthousiasme, maar ik werd verrast.
De mensen brachten dekens, voedsel, warme kleren. Ze toonden zich bijzonder solidair. Maar nu kunnen ze niet meer. De huurprijzen zijn verdubbeld, verdriedubbeld soms, de concurrentie op de arbeidsmarkt is enorm.
Wat kan de internationale gemeenschap doen?
Paul Karam • Die zou het eigenbelang moeten loslaten en nog meer aan het gemeenschappelijke belang moeten denken. Er moet serieus gewerkt worden aan rechtvaardige en duurzame vrede.
Het Midden-Oosten kan toch niet eeuwig een strijdperk blijven?
Ik bedoel niet dat de internationale gemeenschap zaken moet opleggen. Een geforceerd evenwicht blijft immers nooit duren, het explodeert - dat is in veelvoud bewezen.
Het is ook gemakkelijk om voor de camera te zeggen dat je onderhandelt over vrede. Je moet ook hard werken, en ik geloof niet dat de internationale krachten doen wat ze zeggen. Paus Franciscus benadrukte niet lang geleden dat eerst de wapenhandel moet stoppen. U weet wellicht wel wie de wapens maakt? En wie dus het extremisme laat groeien?
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.