In Vlaamse katholieke scholen en zorginstellingen ligt de nadruk op kwaliteit en begeleiding. De meeste instellingen halen hun legitimiteit uitsluitend uit hun seculiere opdracht. Alle aandacht gaat naar professionele zorg, onderwijsverstrekking en begeleiding. Maar wat heeft dat met de christelijke identiteit te maken?
René Stockman, de generale overste van de Broeders van liefde, vraagt het zich af in zijn nieuwe boek Christelijke identiteit. Een utopie? Is er ruimte voor caritas in de ruime betekenis van het woord in de talrijke instellingen die het ooit kerkelijke Vlaanderen tekenden?
Ideaal en werkelijkheid
Broeder Stockman analyseert het huidige tijdskader en probeert een ideaal beeld te schetsen van een christelijk geïnspireerde zorginstelling en een katholieke school. Vervolgens toetst hij dat beeld aan de werkelijkheid en gaat hij na wat haalbaar is.
Hij grijpt in zijn analyse terug naar de grote teksten van het katholieke leergezag om de identiteit van instellingen te toetsen.
Stockman verstopt zijn overtuiging niet en legt de lat, tegen de stroom in, hoog.
Toch probeert hij zich niet te laten vangen door louter theoretisch te denken. Zo geeft hij bijvoorbeeld het concept dialoogschool alle kansen. Een kleurrijke school met een waaier aan identiteiten ziet hij dan weer als een gevaar.
Kikkerpoel
We geloven dat zorg en onderwijs, ontwikkeld vanuit een waardenpallet dat wortelt in het evangelie een meerwaarde kunnen hebben, besluit Stockman. Als die inzet het katholieke concept niet dient, dient het tot niets. Een boek als een steen in de kikkerpoel.
René Stockman, Christelijkeidentiteit. Een utopie?
Pelckmans, 2015, ISBN 978 90 2898 196 6, 192 blz., 18,50 euro.