Nathalie Van Renterghem speelt vandaag onder meer dochter, vriendin en collega van hoofdpersonage Lies. We lazen veel over burn-out, lieten het thema tot ons doordringen, maar eenmaal op de scène is de voorstelling echt van het publiek, zegt ze. Als een voorstelling gaat over de missie, de visie of de waarden van een bedrijf of organisatie, krijgen we geregeld de vraag of wij daar dan ook werken. Dat vond ik aanvankelijk een belediging. Ik dacht dat ik wel heel slecht moest acteren, tot ik besefte dat het publiek gewoon de indruk kreeg dat we veel wisten over hun werkomgeving.
Niet dat er nooit algemene clichés in Opgefokt, opgefikt belanden. Maar dan komen ze uit de zaal, zegt Marc Breban. De onbekwame teamleider bijvoorbeeld. Er bestaat vandaag een spanningsveld tussen de teamleider van vroeger, die vooral de grootste expert in het team was, en de teamleider van nu, die zijn mensen allereerst goed moet begeleiden. Aan hoe de zaal reageert, voelen de spelers echter ook dat er nog een taboe rust op burn-out. Lang niet iedereen is geneigd om iets in de groep te gooien.
Een straffe spiegel
Behalve op het werk belandt Lies vandaag, tussen de sessies met haar therapeut door, op een camping en in een wasserij. Improvisatie werkt, omdat het ons denken door elkaar schudt, je doet lachen en in de war brengt, meent Ingrid Crollet. Misschien herinneren de mensen die vandaag in de zaal zitten zich binnen enkele weken een emotie of een herkenbare situatie en kijken ze daardoor anders naar iets wat gebeurt.
Van Renterghem: Daarom is het als spiegel straffer dan een stuk met een vaste verhaallijn. Improvisatie is een uitstekend middel om allerhande, ook heikele, thema’s met het publiek te verkennen en de dialoog op te starten.
Bezoek de website van Inspinazie of ga kijken naar Opgefokt, opgefikt, bijvoorbeeld op 17 november in Theaterzaal De Kollebloem in Puurs.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.