Zoals iedere deelnemer kreeg u in de algemene synodevergadering welgeteld drie minuten spreektijd. Wat zei u toen?
Lucetta Scaraffia • Ik sprak over alleenstaande moeders, omdat de synodevaders het enkel hadden over het klassieke gezin. Ook de echte problemen van het gezinsleven kwamen niet ter sprake. Ze beweren het gezin te kennen, omdat ze in een gezin zijn opgegroeid. Ze begrijpen echter niet dat het iets anders is om de verantwoordelijkheid voor een gezin te dragen en kinderen op te voeden.
Enkelen bedankten me achteraf. Op de laatste dag zocht paus Franciscus me op, daar op de laatste rij. „Ik hoorde u en dank u voor uw bijdrage”, zei hij.
U stelt dat de Kerk haar geschiedenis vergeet en zich verliest in theologische discussies. Wat bedoelt u daarmee?
Lucetta Scaraffia • De boeken van het evangelie zijn de meest feministische geschriften die ik ooit las, maar de Kerk zag en ziet dat niet. De gelijkberechtiging van de vrouw vindt haar oorsprong in het evangelie, dat de gelijkheid van alle mensen op aarde predikt, zelfs man en vrouw, omdat we allen kinderen van God zijn.
Niet toevallig ontstond het feminisme in samenlevingen met christelijke wortels. Vandaag kaatst de samenleving de vraag om erkenning van de vrouw terug, maar de Kerk sluit de ogen, omdat ze niet beseft dat ze uit haar eigen midden stamt. Ze negeert de stem van de vrouw op elk niveau.
Het zijn altijd mannen die de beslissingen nemen, terwijl net vrouwen de Kerk doen draaien.
Waarom zetelt er geen vrouw in de pauselijke kroonraad? Waarom zou ze niet een curiedepartement kunnen leiden? Waarom mag ze in een parochie uitvoeren, maar niet beslissen? Het is geen kwestie van wijding, het is louter de macht der gewoonte. Eventuele canonieke obstakels kunnen trouwens worden aangepast. Dat zijn geen dogma’s. Ik pleit er zelfs voor vrouwen tot kardinaal te verheffen, zonder priesterwijding.
Waarom bent u geen voorstander van de priesterwijding van vrouwen?
Lucetta Scaraffia • Daarop wachten, is tijdverlies. Die deur is dicht. Het gaat trouwens om meer dan dat. Wij willen een deel van de macht. Een vrouw moet niet worden als een man om tot gelijkberechtiging te komen, ook niet in de Kerk, die het verschil tussen man en vrouw terecht altijd verdedigde omdat dat de bron van vruchtbaarheid en voortplanting is.
Wil de Kerk die gelijkberechtiging hardmaken, dan moet ze in dat verschil beide partijen dezelfde macht geven.
Die plek aan de top moeten we zelf veroveren. Geen man zal die ons cadeau doen.
Alles draait om macht en het willen delen daarin. Bovendien wantrouwen mannen in de Kerk het intellect van vrouwen, omdat ze haar altijd beschouwen als ondergeschikt. Daarom moeten priesterkandidaten in het seminarie ook vrouwelijke docenten hebben en door vrouwen worden beoordeeld.
Bent u hoopvol gestemd?
Lucetta Scaraffia • Zeker. Donne Chiesa Mondo gaf al vele vrouwen de moed hun stem te laten horen. Steeds opnieuw moet ieder van ons de vraag stellen: waar is de vrouw hier? Dan zal men ons niet langer kunnen negeren. Dan zal er een ander geluid klinken in de Kerk. Dat heeft ze dringend nodig, wil ze problemen zoals de crisis in het gezin aanpakken. Dat zal haar niet lukken door enkel naar mannen te luisteren.
Lucetta Scaraffia, Op de laatste rij, Halewijn, Antwerpen, 2017, 120 blz., 18,95 euro.
Bestelinfo op bladzijde 15 van Kerk & Leven.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.