Is De Ark een veilige cocon, afgesloten van de rest van de wereld?
Anja T'Kindt • Dat lijkt een risico, maar je afsluiten, is onmogelijk. In gemeenschap leven is de hemel zowel als de hel. Elk wereldprobleem kennen wij op kleine schaal. Toen we vijf jaar geleden begonnen met De Ark Gent, zaten we elkaar voortdurend in de haren. Onze oplossing was om zo veel mogelijk mensen uit te nodigen, dan was de sfeer weer helemaal goed.
Ons project is kleinschalig en dus broos. Bekijk je het met een managersblik, dan kun je slechts concluderen dat het onhoudbaar is.
En toch bestaat De Ark al vijftig jaar. Vanuit onze kwetsbaarheid, die ons verplicht naar buiten te komen, bouwen we een netwerk van mensen die op hun beurt anders gaan denken. Vanuit onze kwetsbaarheid, onder meer door hulp te vragen, veranderen we de wereld. Daarom zijn wij een geloofsgemeenschap, omdat we geloven dat kwetsbaarheid vruchtbaar is.
Heeft de ander die rol voor ieder individu?
Anja T'Kindt • Vandaag heerst de opvatting dat identiteit synoniem is met zelfrealisatie. Ik word moe van dat idee, wat een druk legt dat bij mensen. Alles begint bij weten dat je goed bent zoals je bent, dat dat genoeg is. Dat leer je niet zomaar.
Toen ik in Leuven studeerde, wilde ik evangelisch leven. Wat een asceet was ik, en streng voor mezelf.
Je moet mensen ontmoeten die je graag zien, ook als alles mislukt. Je leert pas mild zijn voor jezelf, als anderen mild zijn voor jou. Dat ik er mag zijn, dat blijft de belangrijkste les die De Ark me leert.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.